کشف یک سنگ ،تاریخ حیات اولیه را ۳۰۰ میلیون سال به عقب برد

محققان قبلاً ساختارهای کوچکی مانند رشته ها و لوله های خاص را در سنگ پیدا کرده بودند، اما به این باور رسیده اند که این ساختارها توسط باکتری ها ایجاد شده اند. با این حال، همه دانشمندان موافق نیستند که این ساختارها منشأ بیولوژیکی دارند.

با این حال، پس از تجزیه و تحلیل بیشتر، محققان دانشگاه لندن ساختار بسیار بزرگتر و پیچیده تری را در داخل این سنگ کشف کردند و این ساختارها از نظر ساختاری مشابه هستند و شاخه های موازی آنها تقریباً یک سانتی متر طول دارند.

محققین اظهار داشته اند که اگرچه تصور می شود بخش هایی از سازه ها به طور تصادفی در اثر واکنش های شیمیایی ایجاد شده باشند، اما ساختار ساقه با شاخه های موازی به احتمال زیاد منشأ بیولوژیکی دارد و دلیلی وجود ندارد که چنین باشد. ایجاد نشده است

اگرچه اولین شواهد شناخته شده از حیات روی زمین بود، اما محققان توانستند سنگ 4.5 میلیارد ساله غرب استرالیا را که حاوی فسیل های میکروسکوپی بود، بررسی کنند.

دکتر دومینیک پاپینو، نویسنده مطالعه اصلی، گفت: “در این مطالعه، ما شواهد مختلفی نشان دادیم که تعداد انواع مختلف باکتری ها بین 1.5 تا 1.6 میلیارد سال پیش است. زمین وجود دارد. این بدان معناست که حیات می تواند 3 میلیون سال پس از شکل گیری زمین آغاز شود. از نظر زمین شناسی، این فرآیند بسیار سریع است و تا آنجا که به چرخش خورشید مربوط می شود، از کهکشان ما نیز دور است.

محققان همچنین شواهدی یافتند که نشان می‌دهد باکتری‌ها انرژی خود را به روش‌های مختلف کشف می‌کنند. آنها ترکیبات فرعی شیمیایی را در سنگ پیدا کردند که با میکروب های باستانی سازگار هستند مانند گوگرد، گوگرد و احتمالاً دی اکسید کربن و نور از طریق انواع مختلف فتوسنتز بدون اکسیژن و زنده، سازگار هستند.

نتایج نشان می دهد که گونه های میکروبی جدید ممکن است در وهله اول روی زمین وجود داشته باشند. وجود آنها همان پیامی را که ممکن است منتقل می کند.

در این مطالعه، محققان پوسته های کمربند را در پست نواگیتوک کوبان (NSB) که توسط دکتر پاپینو در سال پنجم مطالعه گردآوری شده بود، بررسی کردند.

کمربند اطراف پوسته ناووآگیتوک زمانی بود که خارپشت های دریایی بخشی از اقیانوس بودند و به همین دلیل، بخشی از اولین رسوبات رسوبی شناخته شده در سطح زمین شناسایی شد که گمان می رود در نزدیکی سیستم چشمه های آب گرم نزدیک قرار دارد. زمین سرزمینی است که از نظر زمین شناسی محیط اطراف خود را گرم می کند.

محققان این سنگ را به قطعات ضخیم (3 میکرون) برس دادند تا بتوانند ساختارهای فسیلی شبیه فسیل و نوعی اکسید ساخته شده از آهن و محصور در کوارتز را از نزدیک مشاهده کنند.

ضخامت این سنگ‌ها بیش از دو برابر ضخامت سنگ‌های قبلی بود که محققان به آن‌ها حمله می‌کردند و این به محققان اجازه داد تا ساختارهای بزرگ‌تر هماتیت را در آنها ببینند.

آنها این ساختارها و ترکیبات را با جدیدترین فسیل‌ها و همچنین با باکتری‌های اکسیدکننده که امروزه نزدیک‌ترین سیستم‌های گرمایشی محسوب می‌شوند، مقایسه کردند.

تیم تحقیقاتی، علاوه بر آنالیز نمونه‌های سنگ در زیر میکروسکوپ‌های نوری و راماناها (که پراکندگی نور را اندازه‌گیری می‌کنند)، از بخش‌هایی از سنگ برای نمایش هزاران تصویر با دو تکنیک واضح و واضح استفاده کردند. بازسازی دیجیتالی.

روش اول میکروتوموگرافی بود که از تابش اشعه ایکس برای مشاهده هماتیت داخل سنگ ها استفاده می کرد. Dominion همچنین بر روی لایه Unit متمرکز شد که ضخامت لوح های سنگی تا ضخامت 3 نانومتر را با میکروسکوپ میکروسکوپ الکترونی از طریق هر قلم مو بررسی کرد. هر یک از این دو تکنیک مجموعه ای از تصاویر را تولید می کند که برای ایجاد سه تم مختلف برای اهداف مختلف استفاده می شود.

محققان در تجزیه و تحلیل خود به این نتیجه رسیدند که ساختارهای منسجمی را نمی توان با فشرده سازی و گرم شدن سنگ برای چندین میلیارد سال ایجاد کرد.

آنها اشاره می کنند که این ساختارها در مقاومت های کوارتز (کمتر تحت تأثیر معکوس) نسبت به مقاومت های کوارتز (که وارونگی بیشتری دارند) حفظ می شوند.

محققان همچنین عناصر کمیاب زمینی موجود در این صخره ها را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که سطح آنها شبیه به سایر سنگ های باستانی است. این واقعیت را تأیید می کند که این رسوبات رودخانه کاف در اطراف آتشفشان ها در حال حرکت هستند.