کفش طبیعت گردی چیست + بررسی مشخصات کفش مناسب
چطور کفش مناسب طبیعتگردی بخریم؟
انتخاب و خرید کفش دویدن دیجی کالا و دیگر کفش های طبیعتگردی مناسب با فعالیت‌های سفر، یکی از مهمترین کارهایی است که پیش از سفر باید انجام داد. درصورتی‌که با انواع مختلف کفش طبیعتگردی آشنایی نداشته باشید، ممکن است در حین خرید سردرگم شوید یا با پرداخت هزینه سنگین خرید نامناسبی داشته باشید. بعد از خواندن این مطلب می‌توانید بهترین کفش طبیعتگردی مناسب سفرهایتان را بشناسید و لذت طبیعتگردی را بیشتر کنید.
بهترین کفش طبیعتگردی چه کفشی است؟
در فعالیت‌های طبیعتگردی اصلی‌ترین بخش پیاده‌روی است. وزن بدن ما بر روی پاهای‌مان است و در صورت پوشیدن کفش نامناسب خیلی زود توان بدنی براثر خستگی پاها کاهش پیدا می‌کند. خستگی و یا عدم توان برای پیمایش مسیر، لذت سفرمان را کم می‌کند و حتی ممکن است خاطره‌ی ناخوشایندی از سفر برای‌مان به‌جا بگذارد.
بهترین کفش طبیعتگردی الزاماً کفش گران‌قیمت و یا مارک‌دار نیست. بلکه بهترین کفش مناسب برای طبیعتگردی کفشی است که با توجه به نوع فعالیت، نوع آب‌وهوای منطقه و از همه مهمتر میزان راحتی آن انتخاب شده باشد.
بهترین کفش مناسب برای طبیعتگردی کفشی است که با توجه به نوع فعالیت، نوع آب‌وهوای منطقه و از همه مهمتر میزان راحتی آن انتخاب شده باشد.
کفش‌های طبیعتگردی چند نوع‌اند؟
برای انتخاب کفش مناسب طبیعتگردی مانند کفش طبیعت گردی مردانه پویان باید انواع فعالیت‌ها را بشناسیم. استانداردهایی در تولید کفش بر اساس فعالیت وجود دارند که تقریباً در همه جای دنیا یکسان هستند.
صندل طبیعتگردی، کفش مناسب برای چه سفرهایی است؟
صندل طبیعتگردی نوعی از صندل‌های مقاوم و مناسب برای سفرهای طبیعتگردی سبک و تابستانی است. این صندل‌ها ضدآب هستند و رویه‌ی آنها با بندهای پهن از پا محافظت می‌کنند. کفی صندل طبیعتگردی طراحی ورزشی و مناسبی برای فعالیت‌های سبک دارند. صندل طبیعتگردی در سفرهای تابستانی و ساحلی و یا در هنگام عبور از رودخانه بسیار مناسب است.
صندل طبیعتگردی نوعی از صندل‌های مقاوم و مناسب برای سفرهای طبیعتگردی سبک و تابستانی است.
کفش‌های پیاده‌روی و رانینگ (Running & Walking)
کفش‌های پیاده‌روی و رانینگ برای پیاده‌روی و یا دویدن در مسیرهای هموار طراحی شده‌اند. بنابراین برای فعالیت‌های طبیعتگردی چندان مناسب نیستند و بهتر است در سفرهای شهرگردی مورداستفاده قرار بگیرند. اما اگر برای یک سفر یکروزه به طبیعت با فعالیت بسیار سبک به دنبال کفش مناسبی هستید، در این کفش‌ها احساس راحتی خواهید داشت.
برای دویدن در مسیرهای هموار از کفش‌های رانینگ استفاده کنید..
کفش‌های هایکینگ و ترکینگ (Hiking & Trekking)
کفش‌های هایکینگ مناسب پیاده‌روی در مسیرهای هموار طبیعت هستند. کف این کفش‌ها نسبت به کفش‌های معمولی پیاده‌روی آج‌های عمیق‌تر و زیره محکم‌تری دارند. کفش‌های هایکینگ سبک و راحت هستند، اما کفش طبیعتگردی مناسبی برای مسیرهای طولانی و یا حمل کوله سنگین نیستند. همچنین اگر قصد سفر به طبیعت برفی را دارید بدانید که با این کفش نمی‌توانید در مناطق گل‌آلود و یا برفی پیاده‌روی کنید.
برای هایکینگ از کفش مناسب استفاده کنید.
کفش‌های ترکینگ برای مسیرهای ناهموار طبیعت مناسب هستند. ترکینگ فعالیت سنگین‌تری از هایکینگ است، اما ترکینگ هم انواع سبک و سنگین دارد. کفش‌های ترکینگ سبک و انعطاف‌پذیر هستند و در برابر رطوبت مقاومت بیشتری نسبت به کفش‌های هایکینگ دارند. جنس رویه کفش‌های ترکینگ چرم و الیاف مصنوعی است. همچنین این کفش‌ها برای محافظت بیشتر پا و جلوگیری از پیچ‌خوردگی، کمی ساق‌دار هستند. اما باید این نکته را مدنظر داشته باشیم که کفش‌های ترکینگ و هایکینگ برای مسیرهای برف و یخ مناسب نیستند.
اگر سفر شما سفری به مناطق کوهپایه‌ای است که شیب ملایمی دارد و مسیر همواری نیست بهترین کفش طبیعتگردی برای این مسیر کفش ترکینگ است. هرچند که این نوع کفش راحتی مطلوبی برای پاها در مسیرهای ناهموار دارد اما این کفش هم مناسب حمل کوله‌پشتی سنگین نیست.
در مسیرهای ناهموار از کفش ترکینگ استفاده کنید.
کفش‌های کوهپیمایی و کوهنوردی
تفاوت کوهپیمایی و کوهنوردی در میزان شیب، ارتفاع کوه و نوع مسیر است. کوهپیمایی درواقع پیمایش مسیرهای کوه به‌صورت راه رفتن و در شیب نه‌چندان سنگین است.
بهترین کفش‌های طبیعتگردی کفش‌های کوهپیمایی هستند. کفش کوهپیمایی کفشی است که زیره محکم‌تری نسبت به کفش‌های ترکینگ دارد و درواقع در مسیرهای سنگلاخ باعث آسیب پا از ناحیه کف کفش نمی‌شود. کفش کوهپیمایی که در بازار به نام کفش کوه شناخته می‌شود، ساق‌دار است و در انتهای بندها سگک قفل کننده بند کفش دارند. همه این ویژگی‌ها کمک می‌کند که در مسیرهای شیبدار پا در کفش حرکت نکند. ممکن است این تصور وجود داشته باشد که در سربالایی‌ها پا آسیب بیشتری می‌بیند. اما در واقعیت محافظت از پا در سرپایینی‌ها بسیار مهمتر است. به دلیل ساختار مناسب کفش‌های کوهپیمایی در سرازیری‌ها نوک انگشتان پا تحت فشار قرار نمی‌گیرند.
کفش کوه تا حدود زیادی ضدآب است و برای حمل کوله سنگین نیز مناسب است. معمولاً در قسمت جلوی این کفش‌ها رویه محکم و ضدآبی مشاهده می‌کنید که هم خاصیت ضدآب دارند و هم از انگشتان پا در برابر برخورد سنگ محافظت می‌کنند. جنس رویه کفش کوه چرم و الیاف مقاوم است.
کفش کوهپیمایی به دلیل استحکام و درعین‌حال نسبتاً سبک بودن، بهترین کفش طبیعتگردی است. شما می‌توانید با این کفش‌ها در اکثر مسیرها احساس راحتی کنید. کفش کوهنوردی کفشی با زیره بسیار محکم و انعطافپذیری کمتر است. این کفش‌ها از بخش زیرین با لایه ضدآبی که دورتادور کفش را پوشانده، محافظت می‌شوند. این کفش طبیعتگردی می‌تواند برای مسیرهایی با شیب سنگین و در برف هم مناسب باشد. اما در نظر داشته باشید که به دلیل سنگین بودن کفش بهتر است در ماشین و از شروع سفر این کفش‌ها را به پا نکنید.
ممکن است در هنگام خرید با کفش‌های کوهنوردی سنگین نیز مواجه شوید. کفش‌های کوه سنگین برای مسیرهای حرفه‌ای و برف و یخ مناسب هستند که امکان نصب تجهیزات بر روی آنها وجود دارد. خرید این کفش‌ها برای سفرهای طبیعتگردی توصیه نمی‌شود.
هنگام انتخاب کفش طبیعتگردی به چه نکاتی باید دقت کرد؟
مهمترین نکته در انتخاب کفش طبیعتگردی
شاید در هنگام خرید، نام شرکت سازنده کفش و یا پرداخت هزینه بیشتر باعث شود که تصور کنید کفش مناسب‌تری می‌خرید. اما مهمترین نکته در انتخاب کفش طبیعتگردی میزان راحتی پای شما در کفش است. همچنین انتخاب جوراب مناسب می‌تواند در راحتی کفش بسیار مؤثر باشد. برای کفش‌های طبیعتگردی ترکینگ و کفش کوه، حتماً از جوراب‌های ضخیم استفاده کنید.
در بعضی از مغازه‌های فروش کفش پویان و کفش طبیعتگردی، مسیرهای مصنوعی برای امتحان میزان راحتی کفش در طبیعت طراحی شده‌اند. اما اگر این مسیرها وجود نداشتند، حتماً با کفش مدتی در مسیر صاف و یا در پله‌ها راه بروید تا بتوانید مطمئن باشید بهترین کفش طبیعتگردی را برای سفرهایتان می‌خرید.
چه کفشی خوبه؟ یکی از متداول‌ترین سوالاتی که پیش از سفرها از راهنمایان ما پرسیده می‌شود. در خصوص کفش اطلاعات زیادی در صفحات مجازی وجود دارد اما کثرت پرسش فوق ما را بر آن داشت تا توضیحاتی در خصوص کفش مناسب بدهیم.
چرا کفش در سفرها بویژه تورهای طبیعتگردی مهم است؟
از بین لوازم و تجهیزات یک طبیعتگرد یا کوهنورد؛ کفش را به عنوان مهمترین تجهیز می‌توان برگزید. فارغ از انواع توضیحات بسیط در خصوص قلب دوم و اهمیت پا، باید به این نکته اشاره کرد که کفش مناسب توان شما برای پیمایش مسیر، اعم از یک مسیر شهری تا یک مسیر کوهنوردی، را حفظ می‌کند و مهمتر از آن اینکه مستقیم و غیر مستقیم حافظ سلامتی و جان شماست.
در فعالیت‌های کوهنوردی و یا طبیعتگردی که اغلب از پایگاه‌های امداد و مراکز درمانی دور هستیم حفظ توان پیمایش و پرهیز از حادثه بسیار مهم است. یک تاول دردناک می‌تواند شیرینی یک سفر را به کامتان تلخ کند و یا یک لیز خوردن و یا پیچیدگی مچ پا موجب آسیب جدی شود. یکی از وظایف کفش خوب، کم رنگ کردن اینگونه خطرات است.
دسته بندی‌های گوناگون کفش:
شرکت‌های تولید کننده کفش دسته‌ها و قابلیت‌های مختلفی برای کفش‌های خود در نظر می‌گیرند. برخی دسته‌ها که می‌تواند به تورها یا برنامه‌های کوهنوردی ما ارتباط داشته باشد:
– walking و running
– hiking و trekking
– mountaineering
برای اینکه این کفش‌ها را بشناسیم بهتر آن است که شرحی برای فعالیت‌های مرتبط ارائه دهیم. ازآنجاییکه ارائه تعاریف جامع بسیار دشوار است، تعاریفی از فعالیت‌ها که مورد پذیرش بسیاریست و تطابق خوبی با فعالیت مورد نظر ما دارد را در ادامه بیان می‌کنیم.
walking و running:
دویدن و راه رفتن که در اینجا منظور در سطوح هموار، خیابان‌ها، سالن‌های ورزشی و مشابه آن‌هاست.
hiking و trekking:
متداول است که این دو را در کنار یکدیگر به کار ببرند اما به واقع تفاوت‌هایی دارند.
هایکینگ فعالیتیست در فضای باز و طبیعت بر روی سطوح هموار که به hiking trails موسوم‌اند. منظور از سطح هموار آن است که مسیری برای پیاده‌روی طراحی شده است و بخش‌هایی از آن توسط انسان و بطور مصنوعی هموار شده است. به عنوان مثال “قسمت‌های آغازین” مسیر پای تله کابین توچال را در زمانی که با برف پوشیده نیست، می‌توان یک مسیر هایکینگ قلمداد کرد.
ترکینگ نیز مانند هایکینگ در طبیعت است اما مسیر پیمایش لزوماً هموار نشده است. مسیر پیمایش می‌تواند شیبدار یا بدون شیب و متاثر از عوارض زمین باشد. بسیاری از پاکوب‌ها و مالروهای کوهستانی و جنگلی در شرایط “بدون برف و یخ” را می‌توان مسیر ترکینگ قلمداد کرد. لازم به ذکر است که این تعریف کلی بوده و می‌توان ترکینگ را به انواع زیر شاخه‌های سبک و سنگین تقسیم کرد.
کوهنوردی و کوهپیمایی:
هر چند تعریف جامع با مرز مشخص برای کوهنوردی و کوهپیمایی نمی‌توان ارائه داد اما تعاریف زیر مورد پذیرش بسیاریست و نظر ما را نیز می‌رساند.
کوهنوردی پیمایش مسیرهای کوهستانی سنگی و سنگلاخی و یا پوشیده از برف و یخ، پیمایش مسیرهای فنی در کوهستان و درگیر شدن با آنها به کمک ابزارهای فنی را می‌تواند شامل شود.
کوهپیمایی را می‌توان “کوهنوردی سبک” قلمداد کرد و فعالیتی انگاشت که افراد کوه‌ها را بصورت پیاده و در حالت راه رفتن، بالا یا پایین می‌روند. البته همین فعالیت در ارتفاع‌های بالا ( 3000 متر به بالا به‌عنوان یک معیار برای ما) می‌توان “کوهنوردی” هم قلمداد کرد.
کوهپیمایی و ترکینگ‌های سنگین تر را می‌توان معادل قلمداد کرد.
کفش دویدن و راه رفتن:
از آنجاییکه مناسب طبیعتگردی، حتی طبیعتگردی های یکروزه نیستند به ارائه چند تصویر از آنها بسنده می کنیم.
کفش هایکینگ:
کفش‌های هایکینگ به کفش‌های رانینگ شبیه‌اند اما وجود آج‌های عمیق تر اولین تفاوت آن‌هاست. سبک وزن و انعطاف پذیراند و می‌توان ساعت‌ها آنها را پوشید در عین حالیکه در مقایسه با کفش‌های معمولی شهری، رویه و زیره مقاومتری دارند. هرچند وجود آج عمیق احتمال سرخوردن آنها را کمتر می‌کند اما اصولاً برای مسیرهای ناهموار یا طولانی مناسب نیستند و محافظتی از مچ پا به عمل نمی‌آورند. این کفش‌ها مناسب پیمایش با کوله سنگین، مسیرهای گل‌آلود، سرد و مرطوب نیستند.
کفش ترکینگ سبک:
این کفش‌ها مطابق انتظارمان از تعریف فعالیت ترکینگ در مقایسه با هایکینگ، محافظت بیشتری از پا به عمل می‌آورند. همچنان سبک وزن‌اند و زیره انعطاف پذیری دارند. رویه‌اشان نیز اغلب از جنس چرم و پارچه‌های الیاف مصنوعی است. هر چند در مقابل آب کمی مقاومتراند اما همچون کفش‌های هایکینگ برای مسیرهای گل‌آلود و مرطوب و سرد مناسب نیستند. توجه داشته باشید که کفش ترکینگ (سبک) مناسب حمل کوله‌های سنگین نیست.
کفش کوهپیمایی:
تعیین مرز دقیق بین انواع کفش خصوصاً در این دسته دشوار است. کفش کوهپیمایی یا کفش کوهنوردی سبک یا کفش ترکینگ سنگین و یا کفش بک‌پکینگ؛ هرچه که می‌خواهید بنامید! مد نظر ما کفشی است که زیره آن انعطاف پذیری کمتری در مقایسه با دسته قبل دارد و به راحتی عوارض زمین را به پا منتقل نمی‌کند. از مچ پا محافظت نموده و غوزک پا را کامل در بر می‌گیرد. سگک قفل‌کننده بند کفش دارد تا از حرکت رو به جلوی پا در کفش بهتر جلوگیری کند و از انگشتان پا محافظت نماید.
این کفش‌ها با زیره و رویه مقاومتر از دسته قبل، مناسب حمل کوله سنگین نیز هستند. از دیگر مشخصه‌های آنها رویه عمدتاً ترکیبی از چرم و پارچه الیاف مقاوم است. در مقایسه با کفش‌های کوهنوردی سبک وزن‌تراند. رویه آنها دوخت‌های نسبتاً زیادی دارد و وجود دوخت‌های زیاد آنها را در مسیرهای سنگلاخی خصوصاً شن اسکی، آسیب پذیرتر می‌کند. همچنین مقاومتشان در مقابل نفوذ آب کمتر از کفش‌های کوهنوردی است. هرچند در بازار با نام کفش‌کوه فروخته می‌شوند اما با نکات گفته شده می‌توان گفت کفش فعالیت کوهنوردی (فعالیت‌ها پیش تر شرح داده شدند) نیستند بلکه کفش کوهپیمایی‌اند. البته این کفش‌ها مانند آچار فرانسه بوده و بواسطه وزن کمتر، تنفس مناسب و مقاومت مطلوب برای تمام تورهای طبیعتگردی سبک و سنگین متداول می‌توانند کارا باشند.
کفش کوهنوردی نیمه سنگین:
مانند دسته قبل در بازار ایران با نام کفش‌کوه سه فصل شناخته می شوند اما تفاوت‌هایی با دسته قبل دارند. از دسته قبل زیره مقاومتر با انعطافپذیری کمتر دارند بطوریکه تقریباً با دست خم نمی‌شوند. رویه‌شان دوخت‌های کمتری دارد. برای جلوگیری از نفوذ رطوبت، خصوصا در قسمت های تحتانی با نوارهای لاستیکی پرس شده آببندی شده‌اند. در مقابل سرما مقاومت بیشتر دارند و حتی برخی از آنها امکان نصب کرامپون فیکس را از سمت پاشنه دارند تا بتوان مسیرهای برفی کوتاه را با آنها طی کرد.
این کفش‌ها با طبیعتگردی سنگین هم‌خوانی دارند اما توصیه نمی کنیم از ابتدای یک تور آنها را پوشیده و سوار اتوبوس شوید!
کفش کوهنوردی سنگین:
به آنها کفش‌های کوهنوردی زمستانه یک یا چند پوش می‌گویند. قید کلمه زمستانه لزوماً به معنای فصل زمستان نیست، بلکه شرایط برف سنگین در هر فصل سال یا ارتفاع بالا این کفش‌ها را می‌طلبد. این کفش‌ها چندان به کار تورهای طبیعتگردی ما نمی‌آید لذا به چند عکس بسنده می کنیم.
جمع بندی:
1
فعالیت ترکینگ سبک و سنگین یا همان کوهپیمایی، منطبق‌ترین تعریف بر تورهای طبیعتگردی سبک تا سنگین است.
2
برای هیچ تور “طبیعتگردی” حتی تورهای یکروزه سبک با پیمایش در حدود یک ساعت یا بیشتر، کفش walking و running مناسب نیست.
3
اگر کفش هایکینگ دارید در تورهایی با درجه سختی حداکثر معادل یک تور طبیعتگردی نسبتا سبک یکروزه کارا خواهد بود اما مناسب کوله کشی و تورهای سنگین تر نیست.
4
اگر می‌خواهید طبیعتگردی کنید و این اعتیاد شیرین را ادامه دهید، همچنین هیچ کدام از اقسام کفش‌های ذکر شده را نداشتید و می‌خواهید اولین کفش تان را بخرید؛ توصیه می کنیم یک کفش کوهپیمایی (همان ترکینگ سنگین یا کوهنوردی سبک) بخرید و در کنار یک صندل طبیعتگردی در همه تورها بپوشید.
5
اگر قصد تجربه کوهنوردی دارید و یا از قبل کفش‌های سبکتر هایکینگ و ترکینگ دارید، کفش بعدیتان را از بین کفش‌های کوهنوردی نیمه سنگین با یک برند معتبر انتخاب کنید.
6
اگر تنها می‌خواهید طبیعتگردی را امتحان کنید و یا در چند برنامه سبک شرکت کنید، یک کفش کوه ایرانی معادل ترکینگ سبک یا سنگین با قیمتی اقتصادی همراه با یک جوراب ضخیم تهیه کنید و از سفرتان لذت ببرید. کفش‌های ایرانی آسیا، پایار، مدل‌های سبک لاوان و … می‌توانند گزینه‌های شما باشند.
7
بخش زیادی از سفر را در اتوبوس یا در محل کمپ یا اقامتگاهتان هستید پس صندل مناسب طبیعت را فراموش نکنید!