آدرس آی‌پی شبکه چیست؟

رنج IP چیست؟

آدرس IP رشته‌ای از اعداد است که با نقطه جدا می‌شوند. آدرس‌های IP به صورت مجموعه‌ای از چهار عدد بیان می‌شوند. یک مثال برای آی پی، ۱۹۲.۱۵۸.۱.۳۸ است. اما آیا این اعداد بدون محدودیت هستند؟ پاسخ منفی است. شاید اصطلاح رنج آی پی را شنیده باشید. معمولا در پشتیبانی شبکه این آدرس استفاده میشود.

هر عدد در این ۴ مجموعه می‌تواند از ۰ تا ۲۵۵ متغیر باشد. بنابراین، محدوده آدرس دهی کامل IP از ۰.۰.۰.۰ به ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵ می‌رسد.
آدرس‌های IP تصادفی نیستند؛ بلکه توسط IANA (مرجع واگذاری اعداد در اینترنت) تولید و اختصاص داده می‌شوند.

آدرس‌های IP چگونه کار می‌کنند؟

حال که متوجه شدیم IP چیست، به درک کاربرد پروتکل IP می‌پردازیم. پروتکل اینترنت مانند سایر زبانها با برقراری ارتباط با استفاده از دستورالعمل‌های تعیین شده برای انتقال اطلاعات عمل می‌کند. همه دستگاه‌ها با استفاده از این پروتکل، اطلاعات را با سایر دستگاه‌های متصل پیدا، ارسال و مبادله می‌کنند. به کمک این زبان مشترک، هر رایانه‌ای در هر مکانی می‌تواند با یکدیگر صحبت کند.

انواع مختلفی از آدرس‌های IP وجود دارد که در ادامه آنها را بررسی می‌کنیم.

انواع آی پی آدرس

دسته‌های مختلفی از آدرس‌های IP وجود دارد و در هر دسته، انواع ip مختلفی وجود دارد.

آدرس‌های IP خصوصی

هر دستگاهی که به شبکه اینترنتی متصل می‌شود دارای یک آدرس IP اختصاصی است. این مورد شامل رایانه ها، تلفن‌های هوشمند و رایانه تبلت ها است. اما سایر دستگاه‌های مجهز به بلوتوث مانند اسپیکر، چاپگر یا تلویزیون هوشمند را هم شامل می‌شود. با افزایش روزافزون اینترنت اشیاء، احتمالاً تعداد آدرس‌های IP اختصاصی در خانه‌ها در حال افزایش است. روتر به یک روش برای شناسایی این IP ها به طور جداگانه نیاز دارد. بنابراین، روتر آدرس‌های IP اختصاصی را ایجاد می‌کند که شناسه‌های منحصر به فرد برای هر دستگاهی هستند که آنها را در شبکه متمایز می‌کند.

آدرس‌های IP عمومی

حال که با IP اختصاصی آشنا شدیم، به این موضوع می‌پردازیم که public IP چیست؟ این نوع IP، آدرس اصلی مرتبط با کل شبکه است. در حالی که هر دستگاه متصل، آدرس IP مختص به خود را دارد، در آدرس IP اصلی شبکه نیز گنجانده شده است. آدرس IP عمومی توسط ISP در اختیار روتر قرار می‌گیرد. به طور معمول، ISP ها دارای مجموعه بزرگی از آدرس‌های IP هستند که بین مشتریان خود توزیع می‌کنند. آدرس IP عمومی آدرسی است که همه دستگاه‌های خارج از شبکه اینترنتی از آن برای تشخیص شبکه استفاده می‌کنند.

آدرس‌های IP عمومی به دو صورت پویا و استاتیک ارائه می‌شود:

·         آدرس‌های IP پویا

آدرس‌های IP پویا به طور خودکار و منظم تغییر می‌کنند. ISP ها تعداد زیادی آدرس IP خریداری کرده و به طور خودکار به مشتریان خود اختصاص می‌دهند. به صورت دوره‌ای،IP ها را مجدداً اختصاص می‌دهند و آدرس‌های IP قدیمی را در استخر قرار می‌دهند تا برای سایر مشتریان استفاده شود.

 دلیل این روش، صرفه جویی در هزینه‌های ISP است. حرکت منظم آدرس‌های IP به این معنی است که برای بازسازی آدرس IP مشتری، ISP ها نباید اقدامات خاصی را انجام دهند. این گزینه مزایای امنیتی نیز دارد؛ زیرا تغییر آدرس IP باعث می‌شود که مجرمان نتوانند رابط شبکه شما را هک کنند. برای دریافت خدمات شبکه نیاز به ادرس ip  داریم.

·         آدرس های IP استاتیک (ثابت)

اما آی پی ثابت چیست؟ برخلاف آدرس‌های IP پویا، آدرسهای استاتیک، ثابت می‌مانند. هنگامی که شبکه آدرس IP را تعیین می‌کند، ثابت می ماند. اکثر افراد و مشاغل نیازی به آدرس IP ثابت ندارند. اما برای مشاغلی که قصد میزبانی سرور خود را دارند، داشتن چنین آدرسی بسیار مهم است. دلیل این است که یک آدرس IP ثابت، اطمینان می‌دهد که وب سایت‌ها و آدرس‌های ایمیل مرتبط با آن دارای یک آدرس IP ثابت هستند.

انواع IP آدرس برای وب سایت‌ها

برای صاحبان وب سایت‌هایی که سرور خود را میزبانی نمی‌کنند – که برای اکثر وب سایت‌ها صادق است – دو نوع آدرس IP وب سایت وجود دارد.

آدرس‌های IP مشترک

وب سایت‌هایی که از برنامه های میزبانی مشترک ارائه دهندگان میزبانی وب استفاده می‌کنند، معمولاً روی یک سرور میزبانی می‌شوند. این امر در مورد وب سایت‌های فردی یا بیزنس‌های کوچک صادق است. جایی که حجم ترافیک قابل مدیریت است و خود سایتها از نظر تعداد صفحات و غیره محدود هستند. وب سایتهایی که به این ترتیب میزبانی می‌شوند دارای آدرس IP مشترک هستند.

آدرس‌های IP اختصاصی

اما آی پی اختصاصی چیست؟ برخی از برنامه‌های میزبانی وب این امکان را دارند که یک آدرس IP اختصاصی خریداری کنند. این امر می‌تواند دریافت گواهینامه SSL را آسان کرده و امکان می‌دهد سرور پروتکل انتقال فایل (FTP) اجرا شود. این امر اشتراک گذاری و انتقال فایل ها را درون یک سازمان و گزینه‌های اشتراک گذاری FTP را آسان می‌کند. یک آدرس IP اختصاصی همچنین امکان می‌دهد به جای نام دامنه، تنها از آدرس IP به وب سایت دسترسی داشته باشید.

نحوه جستجوی آدرس‌های IP

ساده‌ترین راه برای بررسی آدرس IP عمومی روتر، جستجوی “آی پی من چیست؟” یا “What’s my IP Address” در گوگل است. گوگل پاسخ را در بالای صفحه به شما نشان می‌دهد.

وب سایت‌های دیگر همان اطلاعات را به شما نشان می‌دهند: آنها می‌توانند آدرس IP عمومی شما را ببینند. زیرا با مراجعه به سایت، روتر شما درخواست کرده و اطلاعات را فاش کرده است. سایت IPLocation با نشان دادن نام ISP و شهر، اطلاعات کامل‌تری را نمایش می‌دهد.

یافتن آدرس IP خصوصی بر اساس پلتفرم متفاوت است:

پیدا کردن ip در ویندوز:

• از خط فرمان استفاده کنید.
• “cmd” (بدون نقل قول) را با استفاده از جستجوی ویندوز جستجو کنید
• در کادر باز شده “IPconfig” (بدون علامت نقل قول) را برای یافتن اطلاعات تایپ کنید.

برای اشنایی با دیگر مقاله ما را مطالعه کنید.

پیدا کردن آدرس آی پی در مک:

• به System Preferences بروید.
• Network را انتخاب کنید. در اینجا اطلاعات باید قابل مشاهده باشد.

گرفتن آدرس ip روی آیفون:

• به Settings بروید.
• Wi -Fi را انتخاب کرده و روی “i” در یک حلقه () در کنار شبکه‌ای که در آن هستید کلیک کنید. حال آدرس IP باید در زیر برگه DHCP قابل مشاهده باشد.

اگر می‌خواهید آدرس IP سایر دستگاه های موجود را در شبکه بررسی کنید، به روتر بروید. نحوه دسترسی به روتر بستگی به مارک و نرم افزار مورد استفاده آن دارد.

تهدیدهای امنیتی آدرس IP

حال که به خوبی درک کرده‌اید که IP چیست و با با انواعش آشنا شده اید، مناسب است که کمی درباره تهدیدات امنیتی صحبت کنیم. مجرمان سایبری می‌توانند از تکنیک‌های مختلفی برای به دست آوردن آدرس IP شما استفاده کنند.

دو مورد از رایج‌ترین روشها، مهندسی اجتماعی (Social engineering) و تعقیب آنلاین است. هکرها می‌توانند از مهندسی اجتماعی برای فریب شما و فاش کردن آدرس IP شما استفاده کنند. به عنوان مثال، آنها می‌توانند شما را از طریق اسکایپ یا یک برنامه پیام رسان مشابه، که از آدرس IP برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند، پیدا کنند. اگر با افراد ناشناس با استفاده از این برنامه ها چت می‌کنید، توجه به این نکته ضروری است که آنها می‌توانند آدرس IP شما را ببینند. مهاجمان می‌توانند از ابزار Skype Resolver استفاده کنند. به کمک آن می‌توانند آدرس IP شما را از نام کاربری پیدا کنند.

دو استاندارد برای آدرس‌ IP وجود دارد:

آدرس ای پی

آدرس IP نسخه ۴ (‏IPv4)‏ و آدرس IP نسخه ۶ (‏IPv6)‏. همه کامپیوترهای دارای آدرس‌های IP دارای آدرس IPv4 هستند و بیشتر آن‌ها از سیستم آدرس جدید IPv6 نیز استفاده می‌کنند. در اینجا تفاوت‌های بین این دو نوع آدرس آورده شده‌است:

• IPv4 از ۳۲ بیت دودویی یا binary برای ایجاد یک آدرس منحصر به فرد در شبکه استفاده می‌کند. یک آدرس IPv4 توسط چهار عدد که با نقطه جدا می­شوند، بیان می‌شود. هر عدد ده­دهی یا decimal (‏در پایه ۱۰)‏ نمایشی است برای یک عدد دودویی هشت رقمی (‏در پایه ۲)‏ که یک حالت هشتایی نیز نامیده می‌شود. برای مثال: 27.61.137

• IPv6 از ۱۲۸ بیت دودویی برای ایجاد یک آدرس منحصر به فرد در شبکه استفاده می‌کند. یک آدرس IPv6 توسط هشت گروه از اعداد شانزده­شانزدهی یا hexadecimal (‏در مبنای ۱۶)‏ که توسط دو­نقطه(:) جدا می­شوند، بیان می‌شود، مانند 2001:cdba:0000:0000:0000:0000:3257:9652. گروه‌هایی از اعداد که شامل 4 صفر هستند اغلب برای ذخیره فضا حذف می‌شوند و یک دو­نقطه (:) برای نشان دادن فاصله باقی می‌ماند(‏مانند 2001:cdba::3257:9652).

در شروع پیدایش IPv4، عملکرد آدرس‌دهی چگونه بود؟

در آغاز کار سیستم آدرس‌­دهی IPv4، اینترنت کاربردهای تجاری که امروز دارد را نداشت، و بیشتر شبکه‌ها خصوصی بودند و از شبکه‌های دیگر در سراسر جهان مجزا بودند. زمانی که اینترنت جهانی شد، داشتن تنها ۳۲ بیت برای شناسایی یک آدرس اینترنتی منحصر به فرد باعث نگرانی‌هایی شد مبنی بر اینکه به زودی آدرس‌های IP کافی برای اختصاص به تجهیزات شبکه وجود نخواهد داشت.

در IPv4، ۲۳۲ ترکیب ممکن وجود دارد که کم‌تر از ۴.۳ میلیارد آدرس منحصر به فرد از این ترکیبات ساخته می­شود. ظهور IPv6 با افزایش آدرس­های ممکن به ۱۲۲۶ آدرس، نگرانی­ها را به کلی برطرف کرد. در ادامه بررسی خواهیم کرد که چطور می­توان آدرس­های IPv4 وIPv6 اختصاص داده شده به تجهیزات شبکه مانند کامپیوترها و گوشی­های موبایل را فهمید.

تجهیزات شبکه شما چگونه آدرس IP خود را دریافت می‌کند؟ (پویا و ثابت)

یک آدرس ای پی می‌تواند پویا(dynamic) یا ثابت(static) باشد. یک آدرس ثابت، آدرسی است که برای همیشه تعیین شده‌است. آدرس‌های IP ثابت تعیین‌شده توسط ارائه دهندگان خدمات اینترنتی بسیار کم هستند. شما می‌توانید آدرس IP ثابت را به تجهیزات شبکه محلی خود اختصاص دهید، اما اگر از آن‌ها بدون درک خوبی از TCP/IP استفاده کنید، می‌تواند مشکلاتی در شبکه ایجاد کند. آدرس‌های پویا رایج‌تر هستند.

تعیین این آدرس‌­ها توسط پروتکل پیکربندی هاست پویا یا Dynamic Host Configuration Protocol که به طور مخفف DHCP نامیده می‌­شود که سرویسی در حال اجرا بر روی شبکه است‏، انجام می­‌شود. DHCP معمولا بر روی تجهیزات شبکه مانند روترها یا سرورهای DHCP اختصاصی اجرا می‌شود.

آدرس‌ IP پویا با استفاده از سیستم لیزینگ (leasing System) صادر می‌شوند، به این معنی که آدرس ای پی تنها برای زمان محدودی فعال است. اگر اجاره (lease) منقضی شود، کامپیوتر به طور خودکار یک اجاره جدید درخواست خواهد کرد. گاهی اوقات، این بدان معنی است که کامپیوتر یک آدرس IP جدید نیز دریافت خواهد کرد، به خصوص اگر کامپیوتر بین دو اجاره از شبکه خارج شده باشد.

کاربر معمولا متوجه انجام این فرایند نمی­شود، مگر اینکه کامپیوتر در مورد تداخل آدرس IP در شبکه هشدار دهد (‏دو دستگاه از تجهیزات شبکه با یک آدرس IP یکسان به شبکه متصل شده باشند)‏. تداخل آدرس به ندرت رخ می­دهد و تکنولوژی امروزی معمولا به طور خودکار مشکل را حل می‌کند.

در ادامه، به صورت دقیق‌تر به بخش‌های مهم آدرس IP و وظایف خاص آدرس‌های مشخص خواهیم پرداخت.

انواع کلاس‌های آدرس IP

همانطور که گفته شد، آدرس‌های IPv4 نشان‌دهنده چهار عدد دودویی هشت رقمی است. این بدان معنی است که هر عدد می‌تواند مقادیر ۰۰۰۰۰00۰ تا ۱۱۱۱۱۱11 در سیستم دودویی، یا ۰ تا ۲۵۵ در سیستم ده­دهی (در مبنای 10) را داشته باشد‏. به عبارت دیگر از 0.0.0.0 تا 255.255.255.255. هرچند برخی از اعداد در این دامنه برای اهداف خاص در شبکه‌های TCP/IP ذخیره شده‌اند. این آدرس­های ذخیره توسط مراجع در آدرس‌­دهی TCP/IP و آیانا (Internet Assigned Numbers Authority یا به اختصار IANA)، شناخته می‌شوند. چهار آدرس ذخیره خاص عبارتند از:

• 0.0.0: این آدرس نماینده شبکه پیش‌فرض است، که مفهوم انتزاعی متصل بودن به یک شبکه TCP/IP است.
• 255.255.255: این آدرس برای پخش پیام­های عمومی روی شبکه یا پیام‌هایی که باید به تمام کامپیوترهای شبکه برود، ذخیره شده‌است.
• 0.0.1: این آدرس loopback (رجوع) نامیده می‌شود، به این معنی که کامپیوتر شما برای شناسایی خودش از آن استفاده می­کند؛ چه یک آدرس IP مشخص داشته باشد و چه نداشته باشد.
• 254.0.1 تا 169.254.255.254: این محدوده مختص به آدرس­دهی خودکار IP­های خصوصی (‏Automatic Private IP Addressing یا به اختصار APIPA) ‏است که زمانی که یک کامپیوتر موفق به دریافت آدرس از سرور DHCP نمی­شود، به طور خودکار برای آن کامپیوتر یا دیگر تجهیزات شبکه اختصاص داده می­شود.

زیرشبکه یا subnet

سایر آدرس­های ذخیره، برای کلاس‌های زیرشبکه (subnet) هستند. زیرشبکه، شبکه­ای کوچک‌تر از تجهیزات شبکه متصل به یک شبکه بزرگ‌تر از طریق یک روتر است. زیرشبکه می‌تواند سیستم آدرس خود را داشته باشد بنابراین تجهیزات شبکه روی یک زیرشبکه می‌توانند به سرعت بدون ارسال داده به شبکه بزرگ‌تر، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. پیکربندی یک روتر در یک شبکه TCP/IP، از جمله اینترنت، برای شناسایی یک یا چند زیرشبکه و ترافیک شبکه صورت گرفته­است. آدرس‌های IP رزرو شده برای زیرشبکه ها در زیر آورده شده‌است:

• 0.0.0 تا 10.255.255.255: این آدرس­ها در کلاس A دامنه آدرس 1.0.0.0 تا 127.0.0.0 قرار می­گیرد، که بیت اول در آن­ها صفر است.
• 16.0.0 تا 172.31.255.255: این آدرس­ها در محدوده آدرس کلاس B 128.0.0.0 تا 191.255.0.0 قرار می‌گیرند که در آن­ها دو بیت اول ۱۰ هستند.
• 168.0.0 تا 168.255.255: این آدرس­ها در محدوده کلاس C از 192.0.0.0 تا 223.255.255.0 قرار می‌گیرند که در آن­ها سه بیت اول ۱۱۰ است.
• ارسال چندگانه یا multicast ( قبلا کلاس D نامیده می‌شد)‏: چهار بیت اول آدرس ۱۱۱۰ است، با آدرس‌هایی در محدوده 0.0.0 تا 239.255.255.255.
• ذخیره­شده برای استفاده آینده / تجربی (‏قبلا کلاس E نامیده می‌شد)‏: آدرس­های 0.0.0 تا 254.255.255.254.

سه کلاس اول (‏کلاس‌های A، B و C)‏ آن‌هایی هستند که بیشتر در ایجاد زیرشبکه‌­ها استفاده می‌شوند. در ادامه خواهیم دید که چگونه یک زیرشبکه از این آدرس‌ها استفاده می‌کند. آیانا کاربردهای خاصی را برای آدرس‌های ارسال چندگانه درون نیروی امور مهندسی اینترنت (‏Internet Engineering Task Force یا به اختصار IETF)‏ را در سند RFC_5771 مشخص کرده‌است. با اینکه ذخیره کلاس E را در سند RFC_1112 که در سال 1989 منتشر شده است، اعلام کردند، هدف خاص و یا برنامه­ای برای آینده آن اختصاص داده نشده­است. پیش از آنکه IPv6 مورد استفاده قرار بگیرد، این بحث در اینترنت جریان داشت که آیا آیانا باید کلاس E را برای استفاده عمومی برای تجهیزات شبکه موجود، در اختیار قرار دهد یا خیر.

در ادامه، به چگونگی کار زیرشبکه­ها خواهیم پرداخت و آدرس­هایی که ذخیره نیستند را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

چگونه آدرس IP خود را پیدا کنیم؟

در ویندوز، کلمه cmd را جستجو کنید. در نتایجی که به شما ارائه می­‌شود، کلمه ipconfig را جستجو کنید. برای مک­بوک، به System Preferences بروید و Network را انتخاب کنید، آدرس ای پی شما باید در این پنجره دیده شود. برای آدرس IP تلفن­‌های همراه، به قسمت تنظیمات (Settings) بروید، سپس WiFi و شبکه‌ای را که به آن متصل هستید، انتخاب کنید و وارد صفحه مربوط به آن شوید. شما می­توانید آدرس IP را بسته به مدل گوشی خود در Advanced یا (i) بیابید.

آدرس­های اینترنتی و زیرشبکه‌­ها

اگر از روتر استفاده می­کنید، آدرس IP زیرشبکه‌ه­ای که ممکن است بر روی کامپیوتر خانگی شما باشد، به صورت مثالی در زیر آورده شده‌است:

• آدرس IP: 168.1.102
• الگوی زیرشبکه (Subnet Mask): 255.255.0
• بیست و چهار بیت (سه عدد هشتایی) که برای Network ID ذخیره شده­است.
• هشت بیت (یک عدد هشتایی) ذخیره­شده برای تجهیزات شبکه از جمله کامپیوترها.
• ID زیرشبکه (Subnet ID) بر اساس الگوی زیرشبکه (اولین آدرس): 168.1.0
• آدرس ذخیره برای پخش پیا­م­های عمومی در زیرشبکه (آخرین آدرس): 168.1.255
• مثالی از آدرس­های روی شبکه یکسان: 168.1.1 و 192.168.1.103
• مثالی از آدرس­هایی که روی شبکه یکسانی قرار ندارند: 168.2.1 و 192.168.2.103

علاوه بر رزرو آدرس‌های IP، آیانا همچنین مسئول تعیین بلوک‌های آدرس‌های IP به نهادهای مشخصی که معمولا سازمان‌های تجاری یا دولتی هستند، می­باشد. ارائه­‌دهنده خدمات اینترنتی شما (‏ISP)‏ ممکن است یکی از این نهادها باشد، یا ممکن است بخشی از یک بلوک بزرگ‌تر تحت کنترل یکی از این نهادها باشد. وقتی به اینترنت متصل می‌شوید ISP یکی از این آدرس‌ها را به شما اختصاص می‌­دهد. شما می‌توانید لیست کاملی از واگذاری‌­ها و ذخیره‌­سازی­های آدرس‌های IPv4 را در وب­سایت آیانا (IANA) ببینید.

اگر تنها یک کامپیوتر را به اینترنت متصل کنید، آن کامپیوتر می‌تواند از آدرسی از ISP شما استفاده کند. بسیاری از خانه‌ها امروزه از روترها برای به اشتراک گذاشتن یک ارتباط اینترنتی بین تجهیزات شبکه مختلف استفاده می‌کنند.

نحوه آدرس‌دهی روتر

اگر از یک برای به اشتراک­‌گذاری یک اتصال اینترنتی بین تجهیزات شبکه استفاده می‌کنید، روتر آدرس IP صادر شده را مستقیما از ISP دریافت می‌کند. روتر سپس یک زیرشبکه برای تمام تجهیزات شبکه مانند کامپیوترها و گوشی­های موبایل متصل به خود را ایجاد و مدیریت می‌کند. اگر آدرس کامپیوتر شما در یکی از محدوده‌های زیرشبکه ذخیره شده که قبلا ذکر کردیم، قرار بگیرد، تجهیزات شبکه شما به جای اینکه مستقیما به اینترنت اتصال پیدا کنند، از طریق یک روتر به اینترنت متصل می­‌شوند.

آدرس‌های IP روی یک زیرشبکه دارای دو قسمت هستند:

بخش مربوط به شبکه و بخش مربوط به گره یا node (منظور تجهیزات شبکه مورد استفاده شما از قبیل گوشی موبایل یا کامپیوتر است). بخش مربوط به شبکه، خود زیرشبکه را مشخص می‌کند. گره که میزبان (host) نیز نامیده می‌شود، یکی از تجهیزات شبکه است که به شبکه متصل و نیازمند یک آدرس منحصر به فرد است. هر کامپیوتر می‌تواند دو بخش آدرس ای پی را با استفاده از یک الگوی زیرشبکه جدا کند. الگوی زیرشبکه تا حدی شبیه به آدرس IP است، اما در واقع فقط یک فیلتر است که برای تعیین بخش­های مختلف یک آدرس IP که شبکه و گره را مشخص می‌کند، استفاده می‌شود.

یک الگوی زیرشبکه متشکل از تعدادی بیت ۱ است که با تعدادی بیت ۰ دنبال می‌شود. بیت‌های ۱ بیت­هایی از شبکه را که یک آدرس IP را نمایندگی می­کنند نشان می­دهند و به این طریق بخش­هایی که یک گره مشخص را روی شبکه نشان می­دهند، نمایان می­سازند. در استاندارد IPv4، رایج‌ترین الگوهای زیرشبکه استفاده‌شده دارای هشتایی­های کاملی از 1 و 0 ها، به شرح زیر هستند:

• 0.0.0= 11111111.00000000.00000000.00000000: 8 بیت برای شبکه‌ها و ۲۴ بیت برای گره‌ها
• 255.0.0 = 11111111.11111111.00000000.00000000: ۱۶ بیت برای شبکه‌ها و ۱۶ بیت برای گره‌ها
• 255.255.0 = 11111111.11111111.11111111.00000000: 24 بیت برای شبکه‌ها و 8 بیت برای گره‌ها

نحوه تعیین الگوهای زیرشبکه در شبکه‌های بزرگ

افرادی که شبکه‌های بزرگ ایجاد می‌کنند، براساس تعداد زیرشبکه ها یا گره‌های مورد نظر، الگوهای زیرشبکه­ای که به بهترین شکل عمل می­کنند را تعیین می­کنند. برای زیرشبکه های بیشتر، از بیت‌های بیشتری برای شبکه استفاده می­شود؛ برای گره­های بیشتر در هر زیرشبکه، از بیت‌های بیشتری برای گره‌ها استفاده می­شود. این ممکن است به معنی استفاده از مقادیر غیر­ استاندارد در الگو باشد. به عنوان مثال، اگر شما می‌خواهید از ۱۰ بیت برای شبکه‌ها و ۲۲ بیت برای گره‌ها استفاده کنید، الگوی زیرشبکه شما نیاز به استفاده از ۱۱۰۰۰۰۰ هشتایی دوم دارد، که الگوی زیرشبکه 255.192.0.0 را تولید می‌کند.

نکته مهم دیگر در مورد آدرس‌های IP در یک زیرشبکه این است که آدرس‌های اول و آخر رزرو شده‌اند. اولین آدرس خود زیرشبکه را شناسایی می‌کند و آخرین آدرس، آدرس انتشار را برای سیستم‌های آن زیرشبکه مشخص می‌کند.

برای دیدن این که چگونه تمام این اطلاعات گرد هم می‌آیند تا آدرس ای پی شما را تشکیل دهند به مطلبی که در ادامه آمده­ است توجه کنید. اگر نیاز به شرکت پشتیبانی شبکه دارید پیشنهاد میکنیم از مراکز معتبر استفاده کنید.