در آزمایشگاهای مواد شیمیایی باید به چه نکاتی توجه داشت؟
ایمنی در آزمایشگاه های شیمی
آزمایشگاه های شیمی با وجود خطرهای بالقوه موجود، لزوماً مکان های خطرناکی نیستند، به شرط آن که کارکنان آن برخی نکات ابتدایی را رعایت کنند و رفتاری معقول و هوشیار داشته باشند. وارد کننده مواد اولیه شیمیایی نیز باید این موارد را در انبار رعایت کند.
در آزمایشگاه شیمی کار هر چه باشد، تعیین سرپرست برای آن الزامی است. البته، رعایت احتیاط و ایمنی، مسئولیت هر شخصی است که در آزمایشگاه کار می کند. در صورتی که در ایمنی آزمایش پیشنهاد شده ای تردید باشد بهتر است به جای این امید که همه چیز درست از آب در خواهد آمد از راهنمایی های فردی با تجربه استفاده شود.
همه کارکنان باید نسبت به کار خود مسئول باشند و از بی خیالی، ندانم کاری و عجله که می تواند به تصادف یا صدمه به خود یا دیگران منجر شود، پرهیز کنند. آنها باید همواره از آنچه در اطرافشان می گذرد و خطرهای ممکنی که چه در ارتباط با کار دیگران و چه در ارتباط با آزمایش های خودشان موجود است، آگاه باشند. حوادث آزمایشگاهی اغلب به آن جهت رخ می دهد که برای به دست آوردن نتیجه بیش از حد عجله می شود.
لذا، کارکنان آزمایشگاه باید در مورد کاری که انجام می دهند برخوردی عاقلانه، با احتیاط و منظم داشته باشند. به ویژه تمرکز در کار و حواس پرت نبودن توصیه می شود. به همین طریق حواس پرتی دیگران را نیز باید تذکر داد. در مورد آزمایش ها و عملیات رایج باید توجه داشت که آشنایی زیاد باعث کم شدن احتیاط نشود و با این احساس که «برای من اتفاقی نخواهد افتاد» مبارزه شود.
برای ارتباط با یک شرکت خرید و فروش مواد اولیه شیمیایی با ما همراه باشید.
حفاظت از خود
هیچ کس نباید در آزمایشگاه بدون روپوش بلند اجازه کار داشته باشد. رنگ سفید به دلیل این که چرک و لکه به خوبی روی آن دیده می شود ارجح است. علاوه بر این همه کارکنان، از جمله بازدید کنندگان باید تمام وقت از عینک یا پوشش چشمی ایمنی استفاده کنند. پوشش های چشمی و عینک های خوب و سبکی برای آزمایشگاه موجود است که به منظور محافظت چشم ها و قسمت فوقانی صورت، ارائه می شوند.
طرح های مناسبی نیز برای استفاده بر روی عینک های طبی وجود دارند. عینک های طبی ایمنی نیز البته از منابع خاص قابل دسترس اند، ولی گرانترند و برای شخصی که به طور تمام وقت در آزمایشگاه کار می کند، مناسب است. در ضمن عدسی های درون چشمی نیز موجودند که تا حدودی چشم را در مقابل صدمات مکانیکی محافظت می کنند، ولی استفاده از عینک های محافظ الزامی است.
گفتنی است که به هنگام حادثه عینک های ایمنی معمولی در مقابل قطعات پرتاب شده درجات حفاظتی متغیری دارند، اما در مقابل پاشیده شدن مایعات داغ و خورنده و سمی و گازها، محافظت آنها بسیار اندک است. در صورت پاشیده شدن مواد شیمیایی، اولین کمک باید شستشوی کامل چشم ها با آب تمیز باشد. عدسی های درون چشمی مانع از شسته شدن موثر چشم ها می شوند و برداشتن آنها باید زیر نظر پزشک مجرب صورت گیرد.
محافظ چشم چسبان یا ترجیحاً نقابی که تمام صورت را بپوشاند در این شرایط از چشم ها به مراتب بهتر محافظت خواهد کرد، در صورتی که آزمایشگاه های شیمی یا عملیاتی که انجام می گیرند احتمال خطر داشته باشند به منظور محافظت بیشتر استفاده از حفاظ ایمنی شدیداً توصیه می شود. در هر حال، تمامی آزمایش هایی که با واکنشگرها یا حلال های سمی همراه هستند باید زیر هود مناسب انجام گیرند و دستکش های پلاستیکی یک بار مصرف باید به دقت بازرسی شوند تا سوراخ نباشد.
رفتار در آزمایشگاه های شیمی
به جز موارد اضطراری، دویدن یا فعالیت بیش از حد شتابزده در آزمایشگاه و اطراف آن و همچنین شوخی کردن و رفتارهای غیر مسئولانه ممنوع است. خوردن، آشامیدن و سیگار کشیدن نیز باید در آزمایشگاه ممنوع باشد. این امر از جذب مواد سمی جلوگیری می کند و در مورد سیگار کشیدن مانع از آتش سوزی می شود.
نظم و نظافت
نظم و ترتیب با نکات کلی ایمنی دیگر، عامل عمده ای در ایمنی آزمایشگاه است؛ آزمایشگاه های شیمی باید همیشه تمیز و مرتب نگه داشته شود. راه های عبور اطراف و میان میزها و نزدیک درهای خروجی نباید با دستگاه ها و وسایل اشغال شده باشد. کفپوش ها باید در شرایطی باشند که مانع از لیز خوردن و افتادن شوند. هرگونه آلودگی زمین یا میزها باید فوراً تمیز شود.
با توجه به میز کار آزمایشگاه، می توان درباره مهارت او نظر داد. میز باید همیشه تمیز و خشک باشد؛ این کار در صورتی که دستمال های خشک و مرطوب همیشه کنار دست باشند، بسیار ساده است. وسایلی که فوراً مورد استفاده نیستند باید هر چه دورتر در قفسه ای که زیر میز است گذاشته شوند؛ در صورتی که لازم باشد آنها روی میز قرار داده شوند، باید به صورتی تمیز و منظم، مرتب شوند. شیشه آلات کثیف باید در ظروف پلاستیکی دور از محل کار گذاشته شوند تا این که یا تمیز شوند یا دور انداخته شوند. زباله های جامد و کاغذ صافی نباید داخل ظرفشویی انداخته شوند.
تمامی شیشه آلات باید به دقت تمیز شوند و در اکثر موارد پیش از به کارگیری در کارهای تهیه ای، در آزمایشگاه خشک شوند. بهتر است عادت شود همه شیشه آلات فوراً پس از استفاده شسته شوند چون عموماً، نوع آلودگی معلوم است. به علاوه، در صورتی که وسایل کثیف مدت قابل توجهی مانده باشند، تمیز کردن آن ها مشکل تر می شود، به ویژه اگر حلال های فرار در این فاصله تبخیر شده باشند.
شایان ذکر است که یک مخلوط پاک کننده کلی برای تمام موارد وجود ندارد. شیمیدان باید با توجه به جنس ماده ای که پاک می کند و مقدار آن، اقدام کند. مثلاً، در صورتی که بدانیم مواد ته ظرف خصلت بازی دارند، محلول رقیق یا می تواند آن ها را کاملاً حل کند. به همین صورت، برای بقایای اسیدی، محلول رقیق را می توان به کار برد. در این موارد محلول های آبی اسیدی و بازی را از طریق شستشو و با مقدار کافی آب باید خارج کرد.
در صورتی که بدانیم ماده ته نشین شده در حلال های آلی ارزان قیمت حل می شود، باید از آن ها استفاده کرد؛ در چنین مواردی حلال باید در بطری های جمع آوری مناسب ریخته شود و نه در ظرفشویی. مواد سنگین آلوده کننده ای که باقی می مانند باید به طریق مناسب دور ریخته شوند.
وقتی شیشه شور در دسترس باشد، ساده ترین راه برای زدودن مواد ته نشین شده، استفاده از شوینده های خانگی حاوی ساینده است، طوری که شیشه خش نیافتد. پودر شستشو یا مستقیماً داخل ظرف ریخته و با کمی آب مرطوب می شود یا روی یک شیشه شور پاشیده می شود و روی سطح کثیف مالیده می شود؛ سطح شیشه باید آن قدر ساییده شود تا کثافت آن پاک شود. این عمل در صورت لزوم باید تکرار شود. بالاخره، دستگاه باید به خوبی با آب مقطر آبکشی شود. در صورتی که ساییدن با مخلوط آب و پودر شستشو کاملاً رضایت بخش نباشد، می توان پودر را با یک حلال آلی مانند خیس کرد.
سه محلول شستشو موجود است که در صورت موفق نبودن روش های بالا می توان آن ها را به کار برد:
1- محلول گرم 15 درصد تری سدیم فسفات که به آن پودری زبر، مانند سنگ جوش اضافه شده باشد؛ این واکنشگر برای زدودن باقیمانده های قیری مناسب نیست.
2- عامل فعال سطحی بسیار کارآمد، دکون 90، که ادعا می شود برای هر گونه تمیزکاری در آزمایشگاه مناسب است. این ماده کاملاً قابل شستشو است، فسفات ندارد، زیست تخریب پذیر و غیر سمی است. به ویژه برای روغن های سیلیکون، گریس ها، باقیمانده بسپاری، قیر و قطران مناسب است.
3- مخلوط پاک کننده «». این محلول عمدتاً مخلوط و سولفوریک اسید غلیظ است که قدرت اکسندگی شدید و انحلال پذیری بسیار دارد. روش مناسب تهیه آن به صورت زیر است:
5 گرم را در 5 میلی لیتر آب در یک بشر 250 می لی لیتری بریزید؛ سپس 100 میلی لیتر سولفوریک اسید غلیظ به آرامی و همراه با هم زدن مداوم به آن اضافه کنید. دما به 70 تا 80 درجه سانتی گراد افزایش می یابد. مخلوط را به حال خود بگذارید تا دمای آن به 40 درجه سانتی گراد برسد، سپس به داخل یک بطری خشک با در شیشه ای منتقل کنید و برچسب واضحی روی آن بچسبانید.
پیش از استفاده از مخلوط برای شستشو، ابتدا باید ظرف ها آبکشی شوند تا حد امکان مواد آلی محلول در آب، به ویژه مواد کاهنده از آن ها خارج شود. پس از خارج کردن هر چه بیشتر آب تا حدی که عملی است، مقداری مخلوط پاک کننده وارد ظرف کنید، سطح کثیف را کاملاً با آن خیس نمایید و قسمت عمده مخلوط شستشو را دوباره به بطری بازگردانید. پس از مدت کوتاهی که مایع روی سطح ظرف پخش شد، همراه با تکان دادن، ظرف را کاملاً با آب شیر و سپس با آب مقطر بشویید.
استفاده از روش های فوق همان گونه که توضیح داده شد، برای خارج کردن باقیمانده های زیاد، مطمئن و قابل قبول است؛ هیچ گونه عمل شیمیایی دیگری نباید انجام گیرد، چون امکان انفجار وجود دارد. خارج ساختن نهایی باقیمانده به بهترین وجه با حمام های فراصوت انجام می گیرد. مخزن های مخصوص آزمایشگاه از 7/2 تا 85 لیتر حجم دارند؛ سیال این مخزن ها عموماً دکون 90 است. ظروفی که باقیمانده در آن ها زیاد است، نباید در این حمام ها تمیز شوند چون سیال به سرعت و به مقدار زیاد آلوده می شود و کارایی آن کاهش می یابد. مزیت دیگر این حمام ها قابلیت باز کردن اتصال های شیشه ای است که بر اثر تجزیه آلاینده های شیمیایی به هم چسبیده اند.
پس از شستشو و آبکشی با آب مقطر، دستگاه های شیشه ای کوچک را می توان با گذاشتن در آون با دمای 100 تا 120 درجه سانتی گراد به مدت تقریباً یک ساعت خشک کرد. اما، بسیاری از وسایل آلی بزرگ تر از آن اند که داخل آون خشک شوند و مضاعفاً پس از شستشو اغلب باید زود استفاده شوند؛
در نتیجه روش دیگری برای خشک کردن به کار می رود. در صورتی که وسیله با آب تر شده باشد، باید آب را تا حد امکان خارج کرد و سپس وسیله را با کمی الکل صنعتی یا استون شستشو داد. به منظور صرفه جویی، الکل صنعتی یا استون آبدار را باید در یک بطری برچسب دار جمع آوری کرد تا برای استفاده مجدد از طریق تقطیر، بازیابی شود.
پس از شستشو با حلال آلی، خشک شدن به کمک مو خشک کن مخصوص آسان تر انجام می گیرد. این دستگاه یک بادبزن برقی است که هوا را از روزنه های یک صافی می مکد، از یک گرمکن عبور می دهد و از درون لوله هایی به سمت بالا می راند که پایه دستگاه هستند و طوری ساخته شده اند که بالن ها و استوانه های دهانه تنگی را که خشک کردن آن ها با شیوه دیگر مشکل است در خود جای می دهند؛ در انتهای هر لوله نگهدارنده دستگاه تعدادی سوراخ تعبیه شده است که موجب درست پخش شدن هوای داغ می شوند. در صورت نیاز می توان هوای سرد را هم در آن جریان داد.
نگهداری مواد شیمیایی در آزمایشگاه های شیمیایی
مواد شیمیایی هرگز نباید روی میزها یا زیر هود انباشته شوند، بلکه باید همواره به جای خود به روی قفسه هایی محکم بازگردانده شوند؛ ناسازگار باید از هم جدا شوند. ظروف سنگین و بطری های حاوی مواد خطرناک باید هر چه سریع تر به انبار اصلی مطمئن خود که در آنجا نکات ایمنی نگهداری رعایت می شود، بازگردانده شوند. مقررات جدی در مورد مقدار حلال هایی که می توان در یک آزمایشگاه خاص نگاه داشت نیز موجود است.
به علاوه، این حلال ها باید در اتاقک ضدآتش فولادی گذاشته شوند و از در اتاقک ها بخار نشت نکند ضمناً به منظور ایمنی بیشتر حلال های آتشگیر و سمی فضای خاص مجهزی برای برداشتن حلال تخصیص داده شود. هر بطری که لازم باشد تا فاصله کوتاهی حمل شود، چه حاوی مواد شیمیایی خطرناک باشد چه بی خطر، باید زیر و گردن آن گرفته شود و هرگز تنها یکی از این دو نقطه گرفته نشود. به منظور حمل به مسافت های طولانی تر، باید از وسیله خاصی که به این منظور فراهم شده است استفاده شود.
هود باید از مواد شیمیایی اضافی و وسایل بی استفاده خالی شود. اگر لازم باشد مقادیری از مواد شیمیایی ضروری که کراراً به کار برده می شوند، در زیر هود انبار شوند، باید تعیین شود که به چه منظور کنار گذاشته شده اند و به درستی قفسه بندی شوند. مواد شیمیایی سرطان زایی که کاربرد آن ها مجاز است، همیشه در انبار اصلی در قفسه هایی مخصوص و آب بندی شده نگهداری شوند؛ برای استفاده از آن ها باید از سرپرست آزمایشگاه اجازه گرفت.
کلیه ظروف (بطری، آمپول، شیشه نمونه و غیره) مواد شیمیایی خریداری شده در بازار دارای برچسبی هستند که محتوای هر کدام را معلوم می کند و علامت خطر، همراه با خلاصه ای از خطرهای ممکن و ایمنی مربوط به محتوای آن نیز آمده است. جداولی که در آن ها این علایم به طور خلاصه معنی شده باشند، باید در آزمایشگاه در معرض دید باشند.
هنگامی که مواد شیمیایی به ظرف دیگری منتقل می شود، همان علامت خطر باید روی ظرف جدید چسبانده شود. در مورد ظروفی که برچسب هایشان گم شده است، محتوای آن ها باید به درستی شناسایی و مجدداً برچسب زده شوند؛ در صورتی که هرگونه تردیدی وجود داشته باشد، آن ماده باید به دلیل ایمنی دور ریخته شود. از آنجا که برچسب های با چسب انگمی اغلب خشک شده و می افتند، بد نیست آن ها با نوار چسب شفاف محکم تر شوند. چون بسیاری از مواد شیمیایی به مرور زمان خراب می شوند، بهتر است تاریخ خریداری بطری روی برچسب آن نوشته شود
شرایط و ویژگی های نگهداری مواد شیمیایی در آزمایشگاه:
- برای نگهداری مواد شیمیایی، لازم است تا آزمایشگاه از یک کپسول آتشنشانی متناسب با ویژگی مواد برخوردار باشد. (عموما برای این مکان ها از کپسول آتش نشانی پودری استفاده می شود.)
- لازم است تا آزمایشگاه از سیستم تهویه هوای مناسب برخوردار باشد.
- قرار داشتن دو سطل شن جهت وقوع آتش سوزی و خاموش کردن حریق
- قرارگیری دوش و چشم شوی اضطراری جهت شست و شوی چشم و دوش آب سرد
- تنظیم دما و رطوبت محیط آزمایشگاه جهت نگهداری مواد شیمیایی
- در صورت نگهداری مواد در یخچال و محیطی سرد، لازم است تا آزمایشگاه از یک یخچال برخوردار باشد.
- البته لازم به ذکراست که یخچال مناسب جهت نگهداری مواد غذایی باید از یخچال نگهداری مواد شیمیایی در آزمایشگاه جدا باشد.
نحوه نگهداری مواد شیمیایی
- جهت نگهداری مواد شیمیایی لازم است تا مواد را از تابش مستقیم نور خورشید و حرارت دور نگه دارید.
- مانع از نگهداری مواد شیمیایی در زیر هود آزمایشگاهی شوید.
- لازم است تا مواد اسیدی و مواد قلیایی را بصورت جداگانه نگهداری نمایید. (همچنین لازم است تا اسید های آلی و اسیدهای اکسید کننده بصورت مجزا نگهداری شوند.)
- مواد سمی و مواد واکنش پذیر باید در محل هایی مناسب نگهداری شوند.
( لازم است مواد سمی در محیطی با تهویه مناسب و مواد واکنش پذیر در محیطی بدور از ضربه و حرارت نگهداری شوند.)
قفسه نگهداری مواد شیمیایی:
در تمامی آزمایشگاه هایی که از مواد شیمیایی استفاده میکنند، قفسه هایی مخصوص قرار دادن مواد تعبیه شده است. مواردی در رابطه با نگهداری مواد در این قفسه ها قابل توجه است که در ادامه آمده است.
- قفسه ها باید دارای لبه باشند که مانع از سر خوردن و افتادن مواد شیمیایی شود.
- این قفسه ها باید به محکمی به دیوار و زمین پیچ شده باشند.
- قفسه هایی که در آنها مواد حساس به نور قرار میگیرند، باید دارای در مات باشند تا جلوی ورود نور به قفسه و ماده را بگیرند.
- در کنار هر قفسه باید برگه ایمنی مواد شیمیایی درون اون قفسه موجود باشد تا استفاده کننده بتواند به سادگی به آنها دسترسی داشته باشد.
- قفسه بندی تمام مواد باید مشخص باشد و لیستی نگهداری شود که دقیقا مشخص باشد در هر قفسه چه موادی وجود دارند.
- مواد خورنده حتما باید در قفسه های دارای در نگهداری شوند.
- تمامی مواد درون قفسه ها باید دارای مواد شیمیایی باشند.
نکته: یخچال نگهداری مواد شیمایی و یخچال نگهداری مواد غذایی باید جدا از یکدیگر باشند.(نمیتوان از یک یخچال برای هردو کاربرد استفاده کرد)
شرایط محل نگهداری مواد شیمیایی:
برای جلوگیری از افتادن مواد شیمیایی باید آن ها را داخل کابینت های دردار یا قفسه های محکم لبه دار که لبه هایی حدود یک و نیم سانتی متر دارند، نگهداری کرد. قفسه ها باید به صورت محکم به دیوار و کف آزمایشگاه متصل باشند. تمامی محل های نگهداری مواد شیمیایی باید قفل دار باشند.
خارج از محل حضور دانشجویان و کاربران مواد شیمیایی را نگهداری کنید. سیستم تهویه مناسب در محل نگهداری مواد شیمیایی لازم و ضروری است. مواد قابل اشتعال و خورنده را در کابینت های مخصوص ضد اشتعال، خوردگی و مجهز به سیستم تهویه مناسب و دور از مواد اکسید کننده نگهداری کنید.
شیوه مرتب کردن مواد شیمیایی:
با توجه به نوع ترکیب مواد شیمیایی را مرتب کنید. برحسب حروف الفبا هر مورد از گروه ترکیب ها را مرتب کنید. در کابینت های مخصوص اسیدها را نگهداری کرده و بخش جداگانه ای در کابینت را به نیتریک اسید اختصاص دهید. در کابینت ها و قفسه های مخصوص مواد شیمیایی بسیار سمی را نگهداری کنید به طوری که برچسب علایم سمی بودن آن ها واضح به چشم بخورد. در داخل کابینت های مجهز به سیستم تهویه مواد شیمیایی بدبو و فرار را نگهداری کنید. مواد شیمیایی حساس به آب باید در کابینت نفوذناپذیر، خشک و خنک به دور از دیگر مواد شیمیایی نگهداری شوند.
باید ها در نگهداری مواد شیمیایی:
قلیاها باید در جای خشک نگهداری شده و اسیدها باید جدا از قلیاها، سیانیدها و سولفیدها نگهداری شوند. مواد واکنش پذیر را باید دور از حرارت، ضربه و اصطحکاک نگهداری کرد. همچنین باید به طور جداگانه از گازهای فشره اکسید کننده و غیر اکسید کننده نگهداری شود. در محل های مناسب با تهویه خوب باید از مواد سمی نگهداری کرد.
در کابینت ها یا قفسه های باز لبه دار از مواد جامد غیر فرار و غیر واکنش پذیر نگهداری کنید. از خورنده باید در درجه حرارت بالای نقطه انجماد نگهداری شود، زیرا امکان دارد ماده ای مانند اسید استیک در درجه حرارت نسبتا بالا منجمد شده و ظرف خود را بترکاند و پس از این که درجه حرارت به بالای نقطه انجماد رسید به خارج انتشار پیدا کند.
باید دستورالعمل خاصی برای برخورد با ریختگی های شیمیایی وجود داشته باشد، لوازم و تجهیزات لازم شامل پوشش های حفاظتی چشم، پوست و سیستم تنفسی، دستکش مقاوم به مواد شیمیایی، ماده جاذب یا خنثی کننده، کیسه پلاستیکی، جارو و خاک انداز است. پسماند حلال های شیمیایی باید مطابق دستورالعمل ها تفکیک و در ظروف مناسب و مقاوم به نشت و دارای برچسب مواد شیمیایی جمع آوری شوند.
همچنین این پسماندها باید دور از حرارت، جرقه، شعله و نور مستقیم خورشید و در محلی با تهویه مناسب نگهداری شوند. در آزمایشگاه هایی که با مواد شیمیایی قابل اشتعال سروکار دارند، درصورت داشتن یخچال و فریزر باید متخصص آن را تایید کند تا خطر ایجاد جرقه و آتش سوزی نداشته باشد.
نبایدها در نگهداری مواد شیمیایی:
در قفسه های بالایی ظروف بزرگ و سنگین مواد شیمیایی و مایعات را نگهداری نکنید. از قرار دادن مواد شیمیایی در بالای کابینت خودداری کنید. در کف آزمایشگاه حتی به طور موقت مواد شیمیایی را نگهداری نکنید. هیچ گاه ماده شیمیایی را به غیر از هنگام استفاده روی سکو یا زیر هود آزمایشگاه نگهداری نکنید. از قرار دادن مایعات یا مواد خطرناک در قفسه های بالاتر از سطح چشم دوری کنید. مواد شیمیایی را در کنار مواد غذایی و نوشیدنی ها نگذارید.
نباید مواد شیمیایی را در یخچال شخصی کارکنان حتی برای مدت کوتاه نگهداری کنید. مواد شیمیایی را در معرض حرارت مستقیم، نورخورشید یا دماهای به شدت متغییر قرار ندهید. از نگهداری مواد شیمیایی اضافی در آزمایشگاه پرهیز کنید. با برچسب های اطلاعاتی لازم تمامی مواد شیمیایی را مشخص کنید. کلیه مواد شیمیایی باید با اطلاعات ایمنی کامل باشند.
باید مطابق دستورالعمل های لازم جابه جایی، حمل و نقل مواد شیمیایی انجام شود. نگهداری ظروف مواد شیمیایی باید در مکان هایی باشد که افراد داخل آزمایشگاه با آن ها برخورد نکنند. دور از منابع حرارتی و نور مستقیم خورشید مواد شیمیایی را قرار دهید. بایداز قفسه بندی های ضد زنگ و مقاوم به مواد شیمیایی با لبه های محافظتی و قدرت تحمل بار کافی با اتصالات مناسب استفاده شود. به صورت جداگانه از اسیدهای اکسیدکننده و اسیدهای آلی نگهداری کنید.
ظروف مناسب برای نگهداری مواد شیمیایی:
مقدار کمی از بخارات موادی مانند هیدروژن سیانید، سیانوژن و پاراتیون می تواند سبب مرگ شود. باید آن ها را در سیلندر های فلزی فشار قوی نگهداری کرد. این مواد را باید از آسیب های فیزیکی و هر گونه ماده قابل اشتعال دور نگه داشت. در بطری ها یا تنگ های شیشه ای به رنگ کدر یا مخازن فلزی بدون پوشش در محل تهویه خوب مواد به حالت مایع مانند اسیدهای غلیظ حساس به نور را نگهداری کنید.
باید در بطری های پلاستیکی که نسبت به آب غیر قابل نفوذند موادی که رطوبت زیادی جذب می کنند مانند هیدروکسیدسدیم نگهداری شوند. در محفظه های سربی و محیط های کاملا غیر قابل نفوذ مواد رادیواکتیو را نگهداری کنید و باید در برابر تشعشعات مواد به طور کامل حفاظت فردی رعایت شود. برای نگهداری مواد خورنده یا مایعات سمی از ظروف مخصوص استفاده کنید. برای مثال اسید هیدروفلوئوریک را در ظروف سربی، کائوچوبی یا بطری های سرزین قرار دهید و آن را از دیگر ظروف اسیدی دور نگه دارید.