به زبان مادری توجه نکنیم، زبان ملی از بین می رود

علی مطلبی، نویسنده کتاب گیلکی «دانا، الامه و کلاچان» در گفت وگو با تیتر نیوز، قبل از نویسنده بودن خود را یک فیلم ساز دانست و اظهار کرد: متولد سوم دی ماه سال ۱۳۳۷ در شهر رشت هستم و بعدها به همراه خانواده ساکن کوچصفهان شدم؛ فقط ۹ سال داشتم که هنگام عبور از خیابان عطر دوست داشتنی و خاصی توجه مرا جلب کرد و وقتی دنبال آن رفتم به کتابخانه ای رسیدم که تازه باز شده بود. به محض ورود به کتابخانه با کتابداران آن مواجه شدم که مرا تشویق به عضویت و امانت گرفتن کتاب کردند و من نیز با شور و علاقه زیاد به خانه بازگشتم تا مقدمات تهیه عکس و دیگر الزامات عضویت در کتابخانه را فراهم کنم.

وی با بیان اینکه در دوران راهنمایی با کانون پرورش فکری محله خودمان آشنا شدم و همانجا تئاتر کار کردم و بعدها آموزش فیلم سازی را فراگرفتم، تصریح کرد: سال ۱۳۵۵ بود که مسئول سینمای آزاد گیلان شدم و فیلم‌های آماتوری با دوربین ۱۶ میلیمتری تولید می کردم؛ البته همزمان با فیلم سازی، در رشت به روی صحنه تئاتر هم می‌رفتم. بعد از انقلاب به عنوان بازیگر جذب اداره ارشاد شدم و چند فیلم کوتاه و مستند ساختم که تعدادی از آنها حائز رتبه‌های کشوری شده است.

این بازیگر و نویسنده، با اشاره به فعالیت خود در انجمن سینمای جوان استان گیلان، ادامه داد: بیش از ۲۰ سال برای رادیو و تلویزیون برنامه و جنگ و فیلم داستانی و سریال و مستند ساخته ام که رویکرد آن فرهنگ گیلان و فولکلور بود؛ همزمان با فعالیت های حوزه رادیو و تلویزیون، آغاز به نوشتن برای مجله «گیله وا» محمدتقی جکتاجی کردم که در حوزه ادبیات و داستان و شعر فولکلور گیلان زبانزد است و هم‌چنان این همکاری ادامه دارد و هنوز به نگارش داستان های کوتاه و طنز برای این مجله فرهنگی می پردازم.

وی با بیان اینکه نخستین کتابم مجموعه داستان هایی برای کودکان به زبان گیلکی است، افزود: «کی زور ویشتره؟» اولین کتاب گیلکی با موضوع کودکان است که به مهربانی و دوستی می‌پردازد؛ در حال حاضر کتاب «دانا، الامه و کلاچان» را که شامل هشت داستان برای نوجوانان است، به چاپ رساندم؛ زبان این کتاب نیز گیلکی بوده، در حالی که تاکنون کتابی برای نوجوانان با زبان مادری نوشته نشده است.

مطلبی، با اشاره به اهمیت توجه به زبان مادری به عنوان زبان معیار، از تدوین خط و زبان واحد گیلکی خبر داد و خاطرنشان کرد: طبق آثار به دست آمده، نوشته هایی به زبان گیلکی داریم که مربوط به اواسط قرن هفتم است و قدمت زبان مادری ما را نشان می‌دهد؛ البته احتمالا زبان گیلکی قبل‌تر هم وجود داشته، اما هنوز سندی از آن یافت نشده است.

وی زبان فارسی را زبان اصلی ما و زبان عربی را زبان دینی ما دانست و یادآور شد: زبان های محلی بسیار مهم هستند و اگر به زبان مادری توجه نکنیم، زمان اصلی را فراموش خواهیم کرد؛ در این صورت شاهد غالب شدن فرهنگ بیگانه خواهیم بود.

این نویسنده و فیلم ساز، با بیان اینکه اگر به زبان مادری توجه نکنیم، زبان ملی ما از بین می رود، عنوان کرد: امروز در فضای مجازی با غلط های املایی زیادی رو به رو می شویم که زبان اصلی ما را تهدید می کند و لذا توجه به زبان ملی و زبان مادری الزامی است.

وی گیلان را دارای فرهنگ قوی دانست و تصریح کرد: از آموزش و پرورش هر استان انتظار دارم که یک واحد درسی را به زبان مادری اختصاص دهد؛ متاسفانه والدین دوست ندارند که فرزندانشان زبان مادری را یاد بگیرند و لهجه تهرانی را به آنها یاد می دهند، در حالی که تهرانی خودش لهجه و گویش بوده و مخصوص همان منطقه است.

مطلبی با بیان اینکه صحبت کردن به زبان فارسی معیار در مدرسه و مراکز عمومی اشکال ندارد، اما در خانه و هنگام صحبت کردن با خانواده باید زبان مادری را پاس بداریم، گفت: با هدف حفظ زبان مادری داستان هایم را به گیلکی می گویم و کتاب سوم خودم را نیز تحت عنوان «بز، خیاط و اونه پسران» در دست چاپ دارم.

وی فرهنگ گیلان را دارای داستان ها و افسانه های فراوان دانست که سوژه خوبی برای داستان نویسی است و تصریح کرد: هنر اولین و آخرین کار من است و همواره سعی می کنم با مردم باشم و برای مردم بنویسم.

این هنرمند با سابقه که هم اکنون دوران سخت بیماری را می گذراند، از مشکلات حوزه چاپ و نشر کتاب گلایه کرد و متذکر شد: برای چاپ کتاب «دانا، الامه و کلاچان» چهار سال وقت گذاشتم و دیگر ناامید شده بودم؛ این طولانی بودن فرایند چاپ کتاب موجب دلسردی نویسنده می‌شود و از مسئولان انتظار دارم شرایط را برای نویسندگان تسهیل کنند.

انتهای پیام