رمزگشایی از التماس زلنسکی/ مدیریت جنگ از دست ناتو در رفت
تصرف شهر «آودیوکا» به افزایش مطالبات روسیه در خصوص تعیین حدود و ثغور هرگونه توافق صلح نهایی منجر می‌شود- مطالباتی که شاید بسیاری از آنها خط قرمز راهبردی و سرزمینی اوکراین محسوب شوند.
گروه سیاسی و جهان خبرگزاری علم و فناوری آنا- حنیف غفاری: کنفرانس امنیتی مونیخ ۲۰۲۴ به محفلی جهت اثبات ناکارآمدی ناتو در جنگ اوکراین تبدیل شد. برگزاری این کنفرانس امنیتی، مصادف با سقوط شهر راهبردی «آودیوکا» و تضعیف موقعیت میدانی اوکراینی‌ها در جنگ بوده است.
شکست ضد حمله و متعاقباً تصرف باخموت و آودیوکا توسط ارتش روسیه، جایی برای مانور اوکراینی‌ها باقی نگذاشته است
این تحولات، به افزایش وحشت «ولودیمر زلنسکی» رئیس‌جمهور اوکراین و همراهانش از شکست نهایی منجر شده و انتقادات صریح وی را روانه آشیانه آتلانتیکی‌ها کرده است. زلنسکی که در گردهمایی ۱۸۰ نفر از رهبران و وزرای دفاع کشور‌های جهان در کنفرانس امنیتی مونیخ سخن می‌گفت، درخواست جدیدی را خطاب به کشور‌های غربی برای تأمین تسلیحاتی هرچه بیشتر کی‌یف مطرح کرد.
رئیس‌جمهور اوکراین در این خصوص می‌گوید: «اوکراینی‌ها ثابت کرده‌اند که ما می‌توانیم روسیه را وادار به عقب‌نشینی کنیم ولی وضعیت آودیوکا ثابت کرد که عملیات ما به دلیل کمبود تسلیحات محدود می‌شود.»
مواضع زلنسکی در حالی مطرح می‌شود که وی قبل از وقوع ضد حمله سال ۲۰۲۳ علیه نیرو‌های روسی، مدعی بود که به‌زودی موازنه نبرد به سود کی‌یف برهم خواهد ریخت؛ اما شکست ضد حمله و متعاقباً تصرف باخموت و آودیوکا توسط ارتش روسیه، جایی برای مانور اوکراینی‌ها باقی نگذاشته است. اکنون شرایط میدانی و فرامتنی هر دو به ضرر کی‌یف و ناتو است و دو سوی آتلانتیک را بیش‌ازپیش در حل معمای جنگ اوکراین سردرگم کرده است.
اگرچه اصرار ناتو بر گسترش پیمان آتلانتیک شمالی به شرق (در راستای محاصره راهبردی روسیه)، منتج به وقوع جنگ اوکراین شد، اما مدیریت متن و حاشیه این جنگ دیگر از عهده ۲۹ عضو ناتو ساخته نیست.
اکنون شرایط میدانی و فرامتنی هر دو به ضرر کی‌یف و ناتو است و دو سوی آتلانتیک را بیش‌ازپیش در حل معمای جنگ اوکراین سردرگم کرده است
منابع تحلیلی در غرب می‌گویند که «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا نشانه و سیگنالی دال بر تلاش بر پایان دادن جنگ از خود بروز نمی‌دهد و «حفظ وضعیت جنگی» نیز عملاً فایده‌ای به سود ناتو ندارد. در چنین شرایطی تصرف شهر آودیوکا، مطالبات روسیه در خصوص تعیین حدود و ثغور پیمان صلح نهایی در جنگ را بیشتر می‌سازد – مطالباتی که شاید بسیاری از آنها خط قرمز راهبردی و سرزمینی اوکراین محسوب شوند. فراتر از آن، درصورتی‌که بایدن در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ در مقابل ترامپ شکست بخورد، دردسر‌های پیش روی اوکراین و ناتو دوچندان خواهد شد. ازاین‌رو برخی اعضای پیمان آتلانتیک شمالی ترجیح می‌دهند قبل از پایان دور اول ریاست جمهوری بایدن، سرنوشت نهایی جنگ اوکراین تعیین شود.
اکنون از میدان جنگ اوکراین، پیام ایجابی و پیش برنده‌ای به سود مواضع ناتو و اوکراین مخابره نمی‌شود. تصرف آودیوکا زمینه را برای بزرگ‌ترین پیشروی روسیه از ماه مه ۲۰۲۳ که شهر باخموت را تصرف کرده بود، هموار کرد و همین مسئله، برشدت و عمق نگرانی‌های زلنسکی افزوده است. رئیس‌جمهور اوکراین اکنون متوجه هزینه‌های بازی مستقیم در زمین آتلانتیکی‌ها و عوارض نظامی، امنیتی، سیاسی و اقتصادی آن شده است، اما دیگر فرصتی برای بازگشت به عقب وجود ندارد.
رئیس‌جمهور اوکراین به‌وضوح وعده‌های پشت پرده مشترک آمریکا-اروپا را قبل از وقوع جنگ به یاد دارد: جایی که حتی برخی بازیگران غربی وعده ایجاد منطقه پروازممنوع بر فراز کی‌یف و تحریم مطلق مبادلات انرژی با روسیه را داده بودند، اما به هیچ‌یک از آنها عمل نکردند.