زن ایرانی در نگاه خالق «شوهر ستاره»؛ به بن بست رسیده و سرکوب شده!

آقای کارگردان جشنواره جای دفاع از اغتشاشات نیست؛

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا نشست خبری فیلم سینمایی «شوهر ستاره» به کارگردانی ابراهیم ایرج زاده پس از نمایش این فیلم در سینمای اهالی رسانه واقع در برج میلاد در همان محل برگزار شد.

در این نشست ایرج زاده در پاسخ به خبرنگاران در حالی که تلاش میکرد اثر خود را فیلمی در راستای احقاق حقوق بانوان ایرانی در عرصه های مختلف نشان دهد گفت: «ما به عنوان گروه سازنده «شوهر ستاره» به وسع خودمان سعی کردیم به همه چالش ها و مساله هایی که زنان این سرزمین سالیان سال است که با آنها دست و پنجه نرم میکنند اشاره کنیم وخوشبختانه مردم و جامعه ایران در سال ۱۴۰۲ نشان دادن که نخواهند گذاشت که دختران مادرانهمسران در این سرزمین تنها باشند و کسی به آنها نگاه چپ بیندازد».

ایرج زاده در حالی این صحبت ها را مطرح کرد که در اثر خود نیز با ارجاعات گوناگون سعی داشت این گزاره را القا کند که زنان در ایران علاوه بر مشکلات فراوانی که در زندگی شخصی خود دارند در مناسبات اجتماعی همواره با سرکوب مواجه شده و به بن بست می رسند.

او در این فیلم با ارائه کلیشه هایی همچون به تصویر کشیدن افراد مذهبی به عنوان شخصیت های جزم گرا و همچنین به تصویر کشیدن نمادهای مربوط به حجاب به عنوان عمل دست و پاگیر فعالیت زنان از محور و مسئله فیلم که بیان مشکلات  شخصیت اصلی داستان که زنی میان سال است در مسیر القای ناکارآمدی مناسبات مألوف و عرفی جامعه یاد کند.

او حتی در بخشی از نشست خبری عنوان کرد: ما در  کشور گرفتار یک قشر رادیکالی حداقلی هستیم که می خواهند نظراتشان را به اکثریت جامعه تحمیل کنند.

ایرج زاده همچنین گفت: اگر بخواهیم در مورد اسیدپاشی ها حرف بزنیم باید به زندان اوین برویم!

این گزاره عجیب در حالی مطرح می شود که پیش از این و در سال ۹۴ رضا درمیشیان فیلم سینمایی «لانتوری» را با محوریت اسیدپاشی و با شیوه پرداختی ملتهب و مستقیم ساخته بود و فیلم هم بدون هیچ مشکلی روی پرده رفت.

به نظر می رسد برخی فیلمسازان که نتوانسته اند از رهگذر به تصویر کشیدن تفکر خود  با زبان سینما بر پرده نقره ای نگاه مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کنند به دنبال این هستند تا از تریبون جشنواره فیلم فجر و با طرح موضوعات شاذ و حساس نامی برای خود دست  و پا کنند.

این مباحث دستمالی شده و شعارهایی که حتی از سوی طرفداران این نوع تفکر هم چندان جدی گرفته نمی شود جز ایجاد حواشی بیهوده برای جشنواره ای که ویترین سینمای ایران محسوب میشود دستاورد دیگری نخواهد داشت.