معرفی و نقد سریال پینکی دینکی دو
معرفی و نقد سریال پینکی دینکی دو
سریال انیمیشنی «پینکی دینکی دو» (Pinky Dinky Doo)، با محوریت دختری خلاق و موصورتی به نام پینکی، به کودکان می آموزد چگونه با کمک داستان گویی و تخیل، چالش های روزمره را حل کنند. این مجموعه، ابزاری مؤثر برای پرورش مهارت های زبانی، تقویت دایره واژگان، و تشویق تفکر خلاق در سنین پیش دبستانی است.
«پینکی دینکی دو» به عنوان یکی از پیشگامان برنامه های آموزشی کودک، با رویکردی نوآورانه به تربیت ذهن پرسشگر و خلاق کودکان پرداخته است. این سریال نه تنها کودکان را سرگرم می کند، بلکه با ساختار روایی منحصر به فرد خود، بستری برای رشد مهارت های شناختی و زبانی فراهم می آورد. در دنیای پررقابت امروز محتواهای کودکانه، بررسی دقیق برنامه هایی نظیر «پینکی دینکی دو» برای والدین، مربیان، و متخصصان تعلیم و تربیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است تا بتوانند بهترین انتخاب را برای پرورش نسل آینده داشته باشند. این مقاله به معرفی جامع این سریال، تحلیل ویژگی های برجسته آموزشی آن، و نقد نقاط قوت و قابل بهبود آن می پردازد تا راهنمایی جامع برای درک ارزش واقعی این اثر باشد.
پینکی دینکی دو کیست؟ معرفی ساختار سریال
«پینکی دینکی دو» فراتر از یک انیمیشن صرف، یک ابزار آموزشی خلاقانه است که بر پایه قدرت داستان گویی برای حل مسائل بنا شده. این سریال کودکان را تشویق می کند تا به تخیل خود بال و پر دهند و راه حل های نوآورانه برای چالش ها بیابند. درک ساختار و عناصر اصلی این مجموعه، کلید بهره برداری حداکثری از پتانسیل آموزشی آن است.
تاریخچه و ایده اولیه
ایده اولیه «پینکی دینکی دو» از یک نیاز بسیار طبیعی و ملموس نشأت گرفت: قصه های قبل از خواب. جیم جینکینز، خالق این مجموعه، برای دخترش داستان هایی می گفت که او را تشویق به تخیل و داستان گویی می کرد. همین تجربیات شخصی، بذر خلق شخصیتی به نام پینکی را کاشت که بتواند همین حس تخیل و خلاقیت را به میلیون ها کودک دیگر منتقل کند. این سریال که توسط شرکت Sesame Workshop (سازنده خیابان کنجد) و شبکه Noggin/Nick Jr. تولید و پخش شد، از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ میلادی، به سرعت به یکی از محبوب ترین برنامه های آموزشی کودکان تبدیل گشت. این ریشه خانوادگی و شخصی در خلق سریال، به آن حس اصالت و صمیمیت بخشیده و شاید همین امر موجب شده که پیام های آموزشی آن به شکلی عمیق تر با مخاطب کودک ارتباط برقرار کند.
خلاصه داستان و فرمت هر قسمت
در هر قسمت از «پینکی دینکی دو»، مخاطبان با پینکی، دختر باهوش و خلاقی با موهای صورتی، برادر کوچک ترش تایلر، و خوکچه هندی دوست داشتنی شان، آقای خوکچه، همراه می شوند. آن ها در یک آپارتمان شهری زندگی می کنند و با موقعیت های روزمره ای روبرو می شوند که برای کودکان خردسال قابل درک است. فرمول اصلی هر قسمت به این صورت است: تایلر با یک مشکل یا سؤال مواجه می شود که اغلب او را گیج یا نگران می کند. در این لحظه، پینکی با گفتن جمله این به من ایده می دهد!، آماده می شود تا داستانی خیالی برای حل مشکل یا پاسخ به سؤال تایلر بسازد.
پینکی برای روایت داستان هایش از دو ابزار اصلی استفاده می کند: در فصل اول، او روی یک جعبه مقوایی بزرگ به نام «جعبه داستان» (Story Box) می رقصد و با استفاده از گچ و تخیل، داستان را زنده می کند. در فصل دوم، با نبود جعبه داستان، از «پد داستان» (Story Pad) استفاده می کند، دفتری که روی آن نقاشی می کشد تا داستان هایش را تصویرسازی کند. این روش ها نه تنها به کودکان کمک می کند تا مفاهیم بصری و شنیداری را درک کنند، بلکه آن ها را به سمت خلق داستان های خودشان سوق می دهد.
مفاهیم محوری در دل هر داستان پینکی نهفته است: یکی از این مفاهیم «بزرگ فکر کن» (Think Big) نام دارد که در سکانسی خاص، پینکی (یا گاهی تایلر یا آقای خوکچه) در مواجهه با مشکلی بزرگ، سرش متورم می شود و با تکرار جملاتی ریتمیک، به راه حلی خلاقانه می رسد. مفهوم دیگر، «کلمه بزرگ رویایی» (Big Dream Word) است که به افزایش دایره واژگان کودکان کمک می کند. در طول داستان، پینکی یک کلمه جدید و کمیاب را معرفی کرده و چندین بار در بستر معنایی متفاوت تکرار می کند تا کودک با مفهوم و کاربرد آن آشنا شود. این فرمت تکراری و در عین حال خلاقانه، برای یادگیری و تثبیت مفاهیم در ذهن کودکان بسیار مؤثر است.
نگاهی به شخصیت های اصلی
شخصیت پردازی در «پینکی دینکی دو» به گونه ای است که هر کاراکتر نقش مشخصی در پیشبرد داستان و اهداف آموزشی سریال ایفا می کند.
- پینکی دینکی دو: قهرمان اصلی داستان، دختری با موهای صورتی که با خلاقیت و قدرت داستان گویی بی حدوحصرش، راه حل مشکلات را پیدا می کند. او الگویی برای تفکر خلاق، شجاعت در ابراز ایده ها و نگاه متفاوت به مسائل است.
- تایلر دینکی دو: برادر کوچک تر پینکی، که معمولاً با سؤالات و مشکلاتش، محرک اصلی شروع داستان های پینکی است. او نماینده کودکان کنجکاو و پرسشگر است و به مخاطب نشان می دهد که سؤال پرسیدن و ابراز مشکلات، قدم اول در یافتن راه حل هاست.
- آقای خوکچه هندی (Mr. Guinea Pig): حیوان خانگی وفادار و دوست داشتنی خانواده. او با حرکات بامزه و گاه شوخ طبعی اش، فضای داستان را دلنشین تر می کند و اغلب به عنوان یک همراه بی قید و شرط در ماجراجویی های پینکی و تایلر حضور دارد.
- والدین پینکی (مامان و بابا دینکی دو): نقش آن ها در سریال بیشتر حمایتی و فرعی است. آن ها محیطی امن و تشویق کننده برای پینکی و تایلر فراهم می کنند و به کودکان می آموزند که والدین تکیه گاهی برای حل مشکلات و تقویت خلاقیت فرزندانشان هستند.
علاوه بر این شخصیت های اصلی، برخی شخصیت های فرعی نیز در داستان های پینکی ظاهر می شوند که هر کدام به نوعی به غنی سازی داستان کمک می کنند، مانند بیسکویت نیکلاس یا بابی بوم توالت، که حضورشان در داستان های خیالی پینکی، عنصر سرگرمی و غیرمنتظره بودن را تقویت می کند.
«پینکی دینکی دو» با الهام از داستان های شبانه جیم جینکینز برای دخترش، به کودکان نشان می دهد که تخیل و داستان گویی ابزارهای قدرتمندی برای حل مشکلات و افزایش دانش هستند.
نقد و بررسی: فواید و نقاط قوت آموزشی سریال پینکی دینکی دو
«پینکی دینکی دو» با رویکردی نوآورانه به تعلیم و تربیت کودکان، فراتر از یک سرگرمی ساده عمل می کند. این سریال با استفاده از چارچوبی آموزشی و در عین حال جذاب، به پرورش مهارت های شناختی و زبانی در کودکان خردسال کمک شایانی می کند. تحلیل دقیق این فواید، اهمیت آن را به عنوان یک محتوای ارزشمند برای والدین و مربیان بیش از پیش روشن می سازد.
تقویت واژگان و مهارت های زبانی
یکی از برجسته ترین نقاط قوت «پینکی دینکی دو»، تمرکز هدفمند آن بر غنی سازی دایره واژگان کودکان است. این سریال از مفهومی به نام «کلمه بزرگ رویایی» (Big Dream Word) استفاده می کند. در هر قسمت، یک کلمه جدید و اغلب ناآشنا برای کودکان (مانند عظیم، کنجکاو، فوق العاده و…) معرفی می شود. این کلمه نه تنها در ابتدای داستان به وضوح بیان می شود، بلکه چندین بار در بافت های مختلف و در طول روایت داستان خیالی پینکی تکرار می گردد. این تکرار هوشمندانه، به کودکان فرصت می دهد تا با شنیدن کلمه در موقعیت های گوناگون، معنا و کاربرد آن را بهتر درک کنند.
این رویکرد نه تنها به افزایش واژگان فعال (کلماتی که کودک در صحبت های خود استفاده می کند) کمک می کند، بلکه دایره واژگان غیرفعال (کلماتی که کودک می فهمد اما لزوماً استفاده نمی کند) را نیز تقویت می نماید. معرفی کلمات جدید در بستر داستان، به جای آموزش خشک و بی روح، فرآیند یادگیری را برای کودک لذت بخش و معنادار می سازد. این روش به والدین و مربیان نیز الگو می دهد که چگونه می توانند در گفت وگوهای روزمره با کودکان، کلمات جدید را به شکلی طبیعی و کاربردی به آن ها آموزش دهند.
پرورش خلاقیت و داستان گویی
قلب تپنده «پینکی دینکی دو»، تشویق بی پایان به خلاقیت و داستان گویی است. این سریال با هر قسمت، پیامی روشن به کودکان می دهد: هر مشکلی می تواند به جرقه ای برای یک داستان جدید تبدیل شود. پینکی با استفاده از جعبه داستان یا پد داستان و با کمک تخیل خود، یک دنیای کاملاً جدید خلق می کند تا راه حلی برای معضل تایلر بیابد. این فرآیند، کودکان را تشویق می کند تا «خارج از چارچوب» فکر کنند و به راه حل های غیرمعمول و نوآورانه برای چالش ها بیندیشند.
علاوه بر این، سریال به طور ناخودآگاه، عناصر اصلی داستان سرایی را به کودکان آموزش می دهد. آن ها با تماشای پینکی، با مفاهیمی چون:
- شخصیت ها: قهرمان، ضدقهرمان، شخصیت های فرعی
- طرح داستان (Plot): شروع، گره افکنی، اوج، گره گشایی، پایان
- دیالوگ: اهمیت گفت وگو در پیشبرد داستان
- جزئیات: نقش جزئیات در غنی سازی و باورپذیر کردن داستان
- ایده اصلی (Theme): پیام یا نتیجه گیری داستان
- دنباله رویدادها (Sequence of Events): ترتیب منطقی اتفاقات
آشنا می شوند. این آموزش غیرمستقیم، پایه ای قوی برای توسعه مهارت های نوشتاری و گفتاری در آینده فراهم می آورد. همچنین، تأکید بر تخیل به عنوان ابزاری برای حل مشکلات روزمره، به کودکان اعتماد به نفس می دهد تا به توانایی های درونی خود برای مواجهه با چالش ها تکیه کنند.
آموزش مهارت های حل مسئله
یکی از کاربردی ترین آموزه های «پینکی دینکی دو»، تقویت مهارت های حل مسئله است. در هر قسمت، یک مشکل واضح مطرح می شود و پینکی با فرآیند داستان گویی، به دنبال راه حل می گردد. سکانس «بزرگ فکر کن» (Think Big) نمادی از این فرآیند است. در این بخش، شخصیت ها به تفکر عمیق و خارج از عرف تشویق می شوند تا راه حل های غیرمنتظره و خلاقانه برای مشکلات بیابند. این سکانس به کودکان می آموزد که در مواجهه با یک چالش، نباید فوراً تسلیم شوند، بلکه باید به راه های مختلف فکر کرده و از تمامی ابزارهای فکری خود بهره ببرند.
سریال به شیوه ای ساده اما مؤثر، فرآیند تفکر انتقادی را در سطح کودکانه نمایش می دهد: شناسایی مشکل، بررسی گزینه های مختلف (از طریق داستان های خیالی)، و در نهایت انتخاب بهترین راه حل. این رویکرد به کودکان کمک می کند تا در زندگی واقعی نیز همین الگو را در پیش بگیرند؛ یعنی پیش از هر اقدامی، به جوانب مختلف مسئله بیندیشند و با خلاقیت، به راه حل هایی منطقی و کارآمد دست یابند.
مهارت های اجتماعی و عاطفی
«پینکی دینکی دو» علاوه بر مهارت های شناختی، به توسعه مهارت های اجتماعی و عاطفی نیز توجه دارد. سکانس «Big Blob of Talk» یا توده ای بزرگ از گفتگو مثالی از این توجه است که به اهمیت گوش دادن فعال تأکید می کند. در این صحنه، پینکی و تایلر یاد می گیرند که برای درک کامل یک مشکل یا احساس، باید به دقت به صحبت های یکدیگر گوش دهند. این مهارت برای برقراری ارتباط مؤثر، حل تعارضات و همدلی با دیگران در زندگی اجتماعی کودک بسیار حیاتی است.
همچنین، تعامل پینکی و تایلر، همکاری و اهمیت کمک به یکدیگر را نشان می دهد. پینکی برای تایلر داستان می سازد، و تایلر نیز گاهی به پینکی در یافتن ایده ها کمک می کند. این همکاری متقابل، به کودکان می آموزد که کار گروهی و حمایت از یکدیگر می تواند به نتایج بهتری منجر شود. پیام های مثبت سریال درباره مواجهه با چالش ها و عدم ترس از مشکلات، به تقویت تاب آوری و اعتماد به نفس کودکان در مواجهه با موانع زندگی کمک می کند.
جذابیت بصری و صداگذاری
طراحی بصری «پینکی دینکی دو» با سادگی و رنگ بندی شاد و جذاب خود، برای گروه سنی هدف بسیار مؤثر است. شخصیت ها با خطوط ساده و بیانگر طراحی شده اند که کودکان به راحتی می توانند با آن ها ارتباط برقرار کنند. استفاده از رنگ های روشن و گرم، فضای کلی سریال را دوستانه و دلپذیر می سازد. جلوه های بصری، اگرچه ساده هستند، اما به گونه ای به کار رفته اند که داستان های خیالی پینکی را ملموس و زنده نشان دهند و به غرق شدن کودک در دنیای تخیل کمک کنند.
نقش موسیقی و صداگذاری نیز در جذابیت و انتقال پیام ها پررنگ است. آهنگ های شاد و ریتمیک، همراه با صداگذاری های واضح و بیانگر، به تثبیت کلمات و مفاهیم آموزشی کمک می کنند. برای مثال، صدای ترومپت آقای خوکچه هندی قبل از بیان کلمه بزرگ رویایی، یک نشانه شنیداری جذاب است که توجه کودک را به کلمه جدید جلب می کند و به تثبیت آن در حافظه کمک می کند. این ترکیب از عناصر بصری و شنیداری، محیطی ایده آل برای یادگیری فعال و سرگرمی همزمان فراهم می آورد.
نقاط قابل تأمل و محدودیت ها: چه چیزی می توانست بهتر باشد؟ نقد سازنده
هیچ اثر هنری یا آموزشی، حتی موفق ترین آن ها، بدون نقص نیست. «پینکی دینکی دو» نیز با وجود نقاط قوت فراوان، دارای جنبه هایی است که می تواند محل تأمل و نقد سازنده قرار گیرد. این نقاط لزوماً به معنای ضعف مطلق نیستند، بلکه فرصت هایی برای بهبود یا جنبه هایی هستند که باید در ارزیابی کلی سریال در نظر گرفته شوند.
تکرارپذیری فرمول داستان
یکی از ویژگی های برجسته «پینکی دینکی دو»، ساختار ثابت و قابل پیش بینی هر قسمت است: مشکل تایلر، داستان پینکی، کلمه بزرگ رویایی و بزرگ فکر کن و در نهایت حل مشکل. این فرمول ثابت، از یک سو برای کودکان خردسال (گروه سنی هدف) بسیار مفید است، زیرا تکرار به آن ها کمک می کند تا الگوها را تشخیص دهند، مفاهیم را تثبیت کنند و احساس امنیت و پیش بینی پذیری داشته باشند که برای رشد شناختی آن ها اهمیت دارد. از سوی دیگر، همین تکرار می تواند برای برخی از کودکان، به ویژه آن هایی که نیاز به تنوع بیشتری در روایت دارند، و همچنین برای والدین یا مربیانی که مکرراً سریال را تماشا می کنند، کمی خسته کننده به نظر برسد. این تکرار ممکن است در درازمدت، از عنصر غافلگیری و جذابیت بکاهد. با این حال، با توجه به مخاطب هدف (پیش دبستانی)، تکرار بخش جدایی ناپذیری از فرآیند یادگیری است.
عمق پیام ها
پیام های آموزشی «پینکی دینکی دو» (تقویت واژگان، حل مسئله، خلاقیت) به خوبی منتقل می شوند. اما آیا این پیام ها همیشه از عمق کافی برخوردارند؟ برخی ممکن است استدلال کنند که با وجود اثربخشی در سطح ابتدایی، سریال از پرداختن به جنبه های پیچیده تر و ظریف تر مشکلات اجتماعی یا عاطفی اجتناب می کند. راه حل ها اغلب به شکل داستانی و جادویی ارائه می شوند و کمتر به فرآیندهای پیچیده تر تفکر انتقادی یا حل مسئله در دنیای واقعی می پردازند. این محدودیت تا حدی به گروه سنی مخاطب برمی گردد که توانایی درک مفاهیم پیچیده را ندارند. اما می توان با افزودن لایه های ظریف تر، حتی در سطح کودکانه، به غنای پیام ها افزود. به عنوان مثال، کمتر به پیامدهای انتخاب های مختلف یا چگونگی مدیریت احساسات پیچیده تر پرداخته می شود.
مقایسه با انیمیشن های معاصر
«پینکی دینکی دو» محصول اواسط دهه ۲۰۰۰ میلادی است و در زمان خود یک اثر پیشرو محسوب می شد. اما با ظهور انیمیشن های جدیدتر که از تکنیک های بصری پیشرفته تر، روایت های چندلایه و مفاهیم آموزشی عمیق تر (همچون «پینگو»، «کایو»، یا برخی انیمیشن های پیکسار که برای تمامی سنین جذابیت دارند) بهره می برند، «پینکی دینکی دو» ممکن است از نظر تکنیکی و بصری کمی ساده به نظر برسد. انیمیشن های امروزی غالباً با گرافیک سه بعدی و کیفیت سینمایی تولید می شوند که ممکن است برای نسل جدید کودکان جذابیت بصری بیشتری داشته باشد. با این حال، باید در نظر داشت که قدرت «پینکی دینکی دو» در سادگی و تمرکز بی واسطه بر محتوای آموزشی است، نه در پیچیدگی های تکنولوژیکی. این سریال به اثبات می رساند که برای ارائه محتوای آموزشی مؤثر، لزوماً به جلوه های ویژه خیره کننده نیاز نیست، بلکه ایده و پیام اصلی اهمیت دارد.
برخلاف برخی انیمیشن های معاصر با جلوه های بصری پیچیده، «پینکی دینکی دو» با سادگی ظاهری خود، تأکید بر محتوای آموزشی و تقویت مهارت های اساسی نظیر واژگان و داستان گویی دارد.
برای چه سنی مناسب است؟ راهنمای والدین
انتخاب محتوای مناسب برای کودکان یکی از دغدغه های اصلی والدین و مربیان است. در مورد «پینکی دینکی دو»، با توجه به ساختار، محتوا و اهداف آموزشی آن، می توان گفت که این سریال به طور ایده آل برای کودکان در رده سنی ۳ تا ۶ سال (پیش دبستانی تا اوایل دبستان) طراحی شده است.
در این سنین، کودکان در حال توسعه سریع مهارت های زبانی، تخیل و توانایی حل مسائل ساده هستند. سرعت روایت داستان، سادگی طراحی شخصیت ها و جلوه های بصری، و تکرار هوشمندانه مفاهیم (مانند کلمه بزرگ رویایی و بزرگ فکر کن)، همگی با ظرفیت های شناختی این گروه سنی همخوانی دارند. کودکان بزرگ تر از ۷ سال ممکن است به دلیل سادگی نسبی فرمول داستان و محتوا، کمتر با سریال ارتباط برقرار کنند، اگرچه همچنان می توانند از برخی مفاهیم آموزشی آن بهره ببرند.
چگونه والدین می توانند بهره وری آموزشی را به حداکثر برسانند؟
تماشای «پینکی دینکی دو» به تنهایی برای کودک می تواند سرگرم کننده باشد، اما برای حداکثر بهره برداری آموزشی، نیاز به مشارکت و راهنمایی والدین یا مربیان است:
- تماشای فعال: همراه با کودک خود سریال را تماشا کنید. این کار نه تنها فرصتی برای گذراندن زمان با کیفیت است، بلکه به شما امکان می دهد واکنش های کودک را مشاهده کنید و نقاط مورد علاقه یا سؤالات او را شناسایی نمایید.
- گفت وگو و پرسش: پس از هر قسمت، با کودک درباره داستان صحبت کنید. سؤالاتی مانند مشکل تایلر چه بود؟ یا پینکی چطور به تایلر کمک کرد؟ یا کلمه جدیدی که یاد گرفتیم چه بود؟ می توانند به تثبیت مفاهیم و تشویق تفکر فعال کمک کنند.
- تشویق به داستان گویی شخصی: با الهام از پینکی، کودکان را تشویق کنید تا داستان های خودشان را بسازند. می توانید از آن ها بخواهید درباره مشکلات کوچک روزمره شان (مثل گم شدن اسباب بازی یا نوبت بازی نکردن) داستان بسازند و راه حل های خیالی برای آن ها بیابند. استفاده از نقاشی، خمیر بازی، یا حتی اسباب بازی ها می تواند به این فرآیند کمک کند.
- استفاده از کلمات بزرگ رویایی: کلمات جدیدی را که کودک از سریال یاد می گیرد، در مکالمات روزمره خود تکرار کنید. این کار به کودک کمک می کند تا کلمات را در بستر های واقعی نیز به کار ببرد و آن ها را بهتر درک کند.
- تمرین بزرگ فکر کن: در مواجهه با چالش های کوچک در خانه، می توانید از کودک بخواهید بزرگ فکر کند و راه حل های خلاقانه برای مشکل ارائه دهد. این تمرین عملی، مهارت حل مسئله را در محیط واقعی تقویت می کند.
با این روش ها، «پینکی دینکی دو» از یک برنامه تلویزیونی صرف فراتر رفته و به ابزاری قدرتمند در دستان والدین و مربیان برای پرورش نسلی خلاق، متفکر و با دایره واژگان غنی تبدیل می شود.
نتیجه گیری: آیا پینکی دینکی دو ارزش تماشا دارد؟
در مجموع، «پینکی دینکی دو» به عنوان یک انیمیشن آموزشی با اهداف روشن و ساختاری منسجم، جایگاه ویژه ای در میان محتواهای کودکانه دارد. این سریال با تمرکز بر تقویت مهارت های بنیادین نظیر افزایش دایره واژگان، پرورش خلاقیت، و آموزش مهارت های حل مسئله از طریق داستان گویی، توانسته است ارزش آموزشی قابل توجهی را به مخاطبان خردسال خود ارائه دهد. شخصیت های دوست داشتنی، فرمت تکراری و در عین حال مفید، و جذابیت های بصری و شنیداری ساده اما مؤثر، همگی به اثربخشی این مجموعه کمک کرده اند.
با وجود برخی محدودیت ها مانند تکرارپذیری فرمول داستان که ممکن است برای برخی بزرگسالان یا کودکان بزرگ تر خسته کننده باشد، و عمق نسبی پیام ها در مقایسه با تولیدات معاصر، این سریال همچنان یک گزینه بسیار مناسب برای گروه سنی ۳ تا ۶ سال محسوب می شود. «پینکی دینکی دو» به والدین و مربیان ابزاری می دهد تا نه تنها کودکان را سرگرم کنند، بلکه بستر مناسبی برای رشد مهارت های شناختی و زبانی آن ها فراهم آورند.
بهره گیری فعال والدین از این سریال، از طریق تماشای مشترک، گفت وگو، و تشویق کودکان به داستان گویی و تفکر خلاق در زندگی روزمره، می تواند بهره وری آموزشی آن را به حداکثر برساند. بنابراین، با در نظر گرفتن اهداف آموزشی مشخص و پیام های مثبت و سازنده، «پینکی دینکی دو» قطعاً ارزش تماشا را دارد و می تواند به عنوان یک ابزار کمک آموزشی قوی در کنار سایر روش های تربیتی مورد استفاده قرار گیرد. این سریال یادآور می شود که گاهی ساده ترین ایده ها، می توانند عمیق ترین و ماندگارترین تأثیرات را بر ذهن های کنجکاو کودکان بگذارند.