«قضیه تفنگ چخوف»؛ فانتزی برای لذتبخش کردن امر ناممکن

به گزارش تیتر نیوز به نقل از مدیررسانه پروژه نشست نقدوبررسی نمایش «قضیه تفنگ چخوف» با حضور محمدحسن خدایی رضا بهکام محمد میرعلی اکبری اشکان پیردل زنده (کارگردان) و احسان بدخشان (نویسنده) با همراهی عوامل و جمعی از تماشاگران شب گذشته (شنبه ۲۱ آنلاین) در تئاتر هامون برگزار شد.

اشکان پیردل زنده در ابتدا گفت: ایده کار از آنجا شروع شد که اگر مشاهیر جهان فرصت برگشت به دنیا را داشته باشند چه اتفاقی می افتاد و اینکه آیا کاری که ما امروز می کنیم بعدا به نام هنر ثبت می شود!؟ ما سعی کردیم با نگاه موقعیتی با مشاهیر جهان کمی شوخی کنیم. این اثر کاملا شخصی و سلیقه ای است و قصدی برای توهین به مشاهیر نداشته و نداریم.

 او ادامه داد: خیلی از اتفاقات جذاب نمایش را بازیگران و حتی عوامل با شناخت درستی که از فضای کار داشتند در این یکسالی که بسیار زحمت کشیدند شکل دادند.

احسان بدخشان نویسنده اثر نیز عنوان کرد: تئاتر و پذیرفتن قواعد آن مسئله ای برای من بود. من دقیقا می خواستم جفنگ را به حد اعلا برسانیم تا تقابل هنر والا و مبتذل شکل بگیرد اما پایان بندی اثر براساس ترس من به شکل دیگری پیش رفت.

محمد میرعلی اکبری کارگردان مهمان حاضر در این نشست گفت: این نمایش کار سخت و پرزحمتی بود. اینکه در سالنی مثل هامون چنین دکوری داشته باشی قابل ستایش است. اشکان پیردل زنده کارگردان خلاقی است و گروه بسیار خوبی دارد که با انگیزه و عشق به تئاتر برای صحنه تلاش می کنند. این کار فضای انیمیشنی زیبایی دارد و شبیه کارهای اولیه من است. به همین دلیل با این کولاژ بیگانه نیستم.

او درباره بازیگری نیز ادامه داد: من فکر می کنم هرچقدر بازیگر به درون خود برود و برای دیده شدن تلاش نکند بیشتر رشد می کند. او دیگر برای زندگی کردن یک نقش روی صحنه می آید.

رضا بهکام منتقد تئاتر بیان کرد: کار به سبک شگفت انگیزی روی ژانر فانتزی ایستاده و جلو می رود. به نظر من نویسنده به خوبی فانتزی را می شناسد. این گونه فانتزی به فانتزی بنکسی نزدیک می شود. فانتزی بنکسی مربوط می شود به زندگی پس از مرگ شخصیت های معروف و این اتفاق در این نمایش نیز افتاده است. در نمایش «قضیه تفنگ چخوف» به شکل تصادفی این شخصیت ها تعاملی را آغاز کرده و به انتها می رسانند.

 او ادامه داد: فانتزی در پیوندهای سیاسی تاریخی و ادبی ملل مختلف با زمان های ترتیبی و غیر ترتیبی شکل می گیرند. این نمایش هم در زمان غیرترتیبی سبک خیلی خاصی را مطرح کرده و از نظر محتوا بسیار قابل تامل و تخصصی است. رز ماری جکسون فانتزی را ژانری مربوط به امر خارق العاده می داند که ناگفته های جامعه کنونی را از منظر سیاسی به سبب تغییرات زمانه ممکن می کند. «قضیه تفنگ چخوف» نیز لایه درونی دارد که این موضوع را انجام می دهد. کار فانتزی این است که امر ناممکن را برای مخاطب لذتبخش کند و این اتفاق برای این نمایش افتاده است.   او ادامه داد: هر کدام از شخصیت ها خرده پیرنگ هایی دارند و این خرده پیرنگ ها در فانتزی امر ناممکن را برای مخاطب لذتبخش می کند. این نمایش هم این کار را کرده است اما در بخش هایی از منظر پیرنگ بیرونی به سمت سخت فهمی پیش می برد.    

محمدحسن خدایی این اجرای نمایش را پست مدرن دانست و گفت: ما در اجرای پست مدرن به تاریخ به مثابه یک گفتار روبه جلو توجه می کنیم که قرار است سیر تطور اتفاقات داستان ها و خود تمدن را برای ما معرفی کند.

او ادامه داد: در جهان پست مدرن علیه کلان روایت ها شورش می شود و دچار ساخت شکنی می شوند تا از نو توسط خودارجاعی یا شوخ طبعی دوباره تعریف شوند. این نمایش هم کم و بیش همین کار را می کند و این خود ارجاعی از این بابت است که می خواهد جهانی التقاطی و هیبریدی بسازد.

 این منتقد بیان کرد: رویکرد پست مدرنیستی این اثر از طریق شوخ طبعی و ساختارشکنی جهانی تازه آفریده است تا اجرا در قبال تقابل بین هنر والا و هنر مبتذل قرار بگیرد. اجرا در مقابل مکانیزم های خود نیز کم و بیش به توضیح می پردازد. این اجرا می تواند هر فردی را از هرجا توسط استبدادی به نام ویل دورانت احضار کند.   خدایی گفت: نمایش تلاش می کند به روح زمانه سرمایه داری و نئولیبرالیزم متاخر توجه داشته باشد. اگر اجرا نیروهای خود را متمرکز و کانونی تر می کرد قطعا موفق تر هم بود.  

محمد معتضدی بازیگر نقش مولیر گفت: خوشبختانه برآیند نمایش داده که اثر مورد نظر تماشاگران بوده است و خوشحالم که با این گروه همراه بودم.

نیلان نکوئی بازیگر نقش کاترین نیز بیان کرد: من براین باور هستم که همیشه باید نقد را پذیرفت و از آن درس گرفت. روی صحنه دیده شدن کافی نیست و باید برای تجربه کردن تلاش کرد.

این نشست نقد و بررسی پس از اجرای ویژه ای که برای حمایت و همراهی از رضا آشفته منتقد پیشکسوت تئاتر روی صحنه رفت برگزار شد.

انتهای پیام