داروهای تقویت جنسی برای چشم خطر آفرینند
- استروژن های فسفر یا به اختصار PDE ها، آنزیم های سلولی هستند که توسط ژن های مختلف ساخته می شوند. این آنزیم ها در بافت های مختلف بدن مانند مغز، پلاک ها، ماهیچه صاف، عضله قلب و شبکیه بیان می شوند. PDE ها در ماهیچه صاف و عضله قلب، فعال شدن دو ماده شیمیایی مهم به نام cAMP و cGMP را تنظیم می کنند که در سلول های سلولی ثانویه برای انبساط و انقباض نقش دارند. همچنین ماده cGMP با فعال سازی پمپ های مخصوص در جذب سیال زیر توری نقش دارد.
به گفته کارشناسان، فسفودی استراز همچنین باعث ایجاد سطوح cGMP در واژن می شود، دیواره شفاف رگ های خونی در اندام های تناسلی مردان. در طول برانگیختگی جنسی، آزاد شدن اکسید نیتریک از انتهای عصبی بدن باعث افزایش cGMP و یک مسیر بیوشیمی می شود و باعث انبساط ماهیچه ها و بزرگ شدن رگ های دستگاه جنسی می شود. در نتیجه این تصادف، جریان خون در سیاهرگ ها بزرگ شده و جریان خون به وریدها کند می شود و در نتیجه باعث حالت تهوع می شود. با این ویژگی ها، هرگونه تلاش یا کنترل PDE باعث افزایش غلظت cGMP و بهبود هجا می شود. این دقیقاً همان کاری است که داروی جنسی معروف سیلدنافیل بر اساس آن انجام می دهد.
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با توجه به تأثیر PDE ها بر عملکرد چشمه ها، در مطالعه ای اخیر به تأثیر داروهای ضد فسفودی استراز بر روی این اندام پرداختند.
محققان به طور گسترده در پایگاه های علمی Medline و PubMed جستجو کردند تا در مورد عوارض جانبی فسفودی استرازهای ضد افسردگی چشمی بیابند و آنها را تجزیه و تحلیل کنند.
به گفته محدثه فیضی، متخصص چشم و استاد پزشکی دانشگاه شهید بهشتی و سایر همکاران در این پژوهش، در حال حاضر از 3 داروی حاوی آنتی فسفودی استراز مانند سیلدنافیل، تادالافیل، واردنافیل و آوانافیل برای درمان این بیماری ها استفاده می شود که بررسی موثر خواهد بود. .
آنها می افزایند: گزارش های متعددی از تاثیر این داروها بر چشم و ابرو در موردی سخت تحت عنوان ایسکمی نوروپاتیک وجود دارد. سایر عوارض جانبی عینک که عمدتاً عروقی هستند عبارتند از کوریورتینوپاتی مرکزی، خونریزی مرکزی، انسداد وریدها و شریان های شبکیه. پس از مصرف این داروها، شکایات چشمی مختلفی از سوی بیماران مبنی بر مشکل در بینایی، بینایی و بینایی از سوی بیماران بیان می شود.
البته لازم به ذکر است که بر اساس این یافته ها، مشکلات فوق در فرد و در اکثر مواقع به صورت بسیار محدود و خودکفا گزارش شده است و در اکثر مواقع مصرف داروهای نسل قدیم گزارش شده است. مانند سیلدنافیل.
با این حال فیضی و همکار می گویند: «استفاده از این داروها عوارض جانبی قابل توجهی دارد و در بیشتر موارد اجتناب ناپذیر است، همین امر در مورد ایسکمیک نوروپاتیک نیز صدق می کند که ممکن است پس از هر مصرف دارو در هر زمانی رخ دهد». بررسی مقالات نشان می دهد که مخترع این بیماری نیز ناشناخته است و نمی تواند به طور قطعی بگوید چه بیمارانی در معرض خطر ابتلا به این مهار کننده های فسفودی استراز هستند. اما با توجه به عوامل خطر، اختلالات اعصاب تشریحی و بیماری‌های زمینی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی عروقی و فشار خون بالا در این بیماری مهم هستند.
این بیماری با تورم بیش از حد چشم رنگی همراه با از دست دادن شدید بینایی و عصب انفارکتوس چشم به دلیل کوتاه شدن عروق مشخص می شود.
تحقیقات علمی نشان داده است که استفاده از برخی داروهای درمانی در افراد مبتلا به بیماری های سیستمیک و بدن باید با نهایت دقت و تنها بر اساس یک روش پزشکی برای پیشگیری از آن انجام شود.
گفتنی است این یافته ها توسط بانک چشم جمهوری اسلامی ایران در رابطه با “چشم پزشکی بینا” منتشر شده است.
46