کشف ابری درخشان ناشی از برخوردی بزرگ در کیهان

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ناسا، دانشمندان در حال رصد یک ستاره جوان ۳۰۰ میلیون ساله شبیه خورشید بودند که متوجه چیز عجیبی شدند و آن اینکه درخشندگی ستاره به طور ناگهانی و قابل توجهی کاهش یافت. محققان با مطالعات دقیق‌تر متوجه شدند که درست قبل از این اتفاق، درخشندگی مادون قرمز این ستاره یک جهش ناگهانی داشته است.
محققان در بررسی این ستاره که  در سال ۲۰۲۱ شناسایی شد، دریافتند که درخشندگی مادون قرمز به مدت ۱۰۰۰ روز ادامه داشت. اما ۲ سال و نیم پس از این درخشش، نور ستاره به طور غیرمنتظره‌ای توسط چیزی مسدود شد و درخشندگی آن به طور ناگهانی افت کرد. این گرفتگی ۵۰۰ روز طول کشید. 
این تیم با انجام تحقیقات بیشتری متوجه شد که راز پشت درخشندگی و گرفتگی ستاره، ابری غول‌پیکر و درخشان از گاز و غبار بود.

این ابر از کجا آمده؟
به گفته محققان، محتمل‌ترین دلیل پیدایش ناگهانی این ابر و ایجاد خسوف، برخورد کیهانی بین دو سیاره فراخورشیدی است، که یکی از آنها احتمالا حاوی یخ بوده.
در مطالعه جدید که جزئیات این رویداد را شرح می‌دهد، دانشمندان می‌گویند که دو سیاره فراخورشیدی غول پیکر به یکدیگر برخورد کرده و باعث ایجاد درخشندگی مادون قرمز و ابری عظیم شدند. چنین برخوردی دو سیاره را کاملاً گداخته کرده و یک هسته مذاب به جای می‌ماند که توسط ابری از گاز، سنگ داغ و غبار احاطه شده است.
پس از این رخداد، ابر حاصل که بقایای داغ و درخشان ناشی از برخورد را در خود نگه داشته، به چرخش در مدار ستاره ادامه داد و با عبور از مقابل ستاره، نور آن را مسدود می‌کند.
حقایق جالب
این مطالعه با استفاده از داده‌های بایگانی مأموریت WISE ناسا که اکنون بازنشسته شده است انجام شد. 
در حالی که داده‌ها بقایای این برخورد سیاره‌ای را نشان می‌دهد، درخشش حاصل از برخورد باید برای تلسکوپ‌هایی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا قابل مشاهده باشد. در واقع، تیم تحقیقاتی پیشنهادهایی برای رصد این منطقه با تلسکوپ وب ارائه داده‌اند.  
برخوردهای مشابه در منظومه ما
حتی در منظومه شمسی، دانشمندان شواهدی از برخوردهای بزرگ یافته‌اند. سرنخ‌های باقی‌مانده مانند کج شدن اورانوس و وجود ماه به زمان‌هایی در تاریخ دور منظومه‌شمسی اشاره می‌کند که سیارات همسایه با هم برخورد کرده و برای همیشه شکل و مکان خود را در مدار تغییر دادند. 
این مطالعه در ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳ توسط متیو کنورثی، نویسنده اصلی و ۲۱ نویسنده همکار، در مجله نیچر منتشر شد.

ترجمه از مریم فخیمی